De Joker in mij is overleden

Vroeger was ik de joker van de klas, ik schudde ze zo uit mijn mouw. Nu is alles anders, lieve joker waar ben je nou?

Mijn grappen waren geniaal, goed getimed en origineel, nu is alles anders omdat ik nu geen grappen deel.

Mijn humor zorgde voor vele vrienden, veel lachen en mooi geschater. Nu ben ik depressief, heb ik weinig vrienden over en heeft mijn joker een flinke kater.

Iedere grappenmaker heeft een depressieve kant, die had ik vroeger ook, laat me dan nog een keer lachen om mijn eigen joke.

Nooit heb ik mijn depressies laten zien, uit onbegrip, angst en eenzaamheid. Ik wil weer naar vroeger terug en naar mijn positiviteit.

Komt mijn joker ooit nog terug? Mijn lach, mijn humor, mijn gezelligheid. Of worden deze depressies het einde van mijn tijd.

Ga ik ooit het licht nog zien, de mooie dingen van het leven. Het voelt alsof het einde nadert of heb ik al opgegeven?

Alles uithuilen en weer doorgaan, elke dag wordt het zwaarder. Ik voel de grond langzaam onder mij verdwijnen. De vraag is meer, haal ik het nog ….later.

Ik wil niet opgeven ik wil door. Ik wil genieten en tevreden zijn. De vraag is, heeft het zin met al die depressies in mijn brein.

Het loslaten zit niet alleen in het verleden, het is ook nu en hoe ik naar de wereld kijk. Het egoïsme, alles draait om geld en macht. Daarom ben ik mijn joker kwijt.

Mijn humor was mijn kracht, zo kon ik het leven aan. Dat is nu weg en meegenomen. Nu heeft mijn joker geen bestaan.

Ik heb niet veel om te besteden maar geld doet er voor mij niet toe. Ik wil liever leren leven ook al ben ik constant moe.

Moe van mezelf maar ook van anderen, stel je toch niet zo aan. Anderen hebben het veel slechter. Kijk dan naar hun bestaan.

Ik schaam me soms voor wat ik voel. Waarom kan ik niet gelukkig zijn. Hoe doen anderen mensen dat. Waarom kan ik niet als hun zijn.

Ik wil niet klagen over wat ik denk en over wat ik constant voel. Alleen vraag ik me wel eens af, of ze eigenlijk begrijpen wat ik werkelijk bedoel.

Een depressie is niet zomaar iets wat overgaat. Het is een ziekte die in je sluipt. Pas als ik weer gelukkig ben komt mijn joker er weer uit.

Of is mijn joker overleden en zie ik hem nooit meer terug. Kan ik zo nog door met leven met die rugzak op mijn rug.

Ik hoef geen aandacht voor mijn ziekte maar begrip dat kan geen kwaad. Ik wil laten zien wie ik echt bent en waarom het niet zo goed gaat.