mijn koffer

natascha van de rijt 19 sep 2015

Deze voeten zijn verveeld geraakt.
Door het volgen van de dagelijkse sleur,
en haar bijpassende routine die mijn hielen wanhopig achterna strompelt.
Ze willen stappen in een droom.
Waar onbewandelde wegen, uitnodigen om voetafdrukken achter te laten,
en constante glimlachen te planten, om geluk mee te kunnen oogsten.
Daarom spaarde ik alle moed bij elkaar, en wees mijn angsten de deur.
Besloot je te kopen, en af te betalen met onbegrensde gedachten,
die mee wilde liften naar avontuur.
Jouw donkerblauwe kleur deed me denken aan de zee.
Met haar krachtige golven, die dromen moeiteloos boven water tilt,
en radeloosheid laat verdrinken in een onderstroom van volharding.
Sterk genoeg.
Om verwachtingen te dragen, samen met mijn onzekerheden,
verborgen tussen een stapel kleren.
Soms ben je veel te zwaar bepakt, met gejaagdheid en onrust.
Zodat er geen ruimte meer over is voor ontspanning.
Maar toch wordt iedere emotie ingecheckt, zelfs de gestreste zenuwen die willen aanhaken.
Zo nu en dan zijn er plekken die denken het recht te hebben, je te kunnen bekrassen met vooroordelen, totdat er deuken verschijnen, die je doen openklappen.
En ondergedoken gespreksstof in beslag kan worden genomen, zodat nieuwsgierigheid iets heeft om over te roddelen.
Maar al die beschadigingen, je draagt ze met trots.
als een soldaat zijn littekens.
Tot nu toe ben ik nog nooit teleurgesteld.
Je zorgt er altijd voor dat mijn herinneringen de grens passeren.
Alleen de verre liefdes en haar gemaakte beloftes komen nooit aan.
Meestal worden ze gebroken, doordat ze hun vlucht missen.
Ook zijn er momenten dat je staakt en niet meer vooruit wilt komen.
Versleten wieltjes verraden de vermoeidheid.
Daarom laat ik je soms uitrusten bij mij thuis, in een hoek van de kamer.
Stofdeeltjes dekken je dan toe als een deken.
Maar de heimwee naar avontuur, zorgt altijd weer voor een aardbeving van adrenaline.
Dromen worden dan wakker geschud, om ze waar te maken.
Terwijl ik mijn paspoort en de mogelijkheden met twee handen vast pak,
omhelzen de dagen me.
Die uitnodigen om meer te ontdekken dan mijn eigen cocon,van regelmaat en onverzekerde geluk garantie.
Alleen de vrijheid daar kan ik op rekenen.
Ze claimt nooit, laat de deur altijd open, hoe lang het ook duurt.
Een warm welkom is er altijd!