Mevrouw Alberti: mag ik u tot De Mijne maken?

Nederland, donderdag 3 september 2015

Lieve mevrouw Alberti

Is het goed als ik met het uitspreken van uw voornaam wacht totdat WIJ eindelijk samen voor het altaar zullen staan?
Werkelijk Iedereen kent u bij voornaam. U bent een Nationaal Begrip, tot diep in elke bevolkingslaag bevestigd.
Herinneringen aan u – in mij, onbewust door u aangemaakt terwijl u zelf onderweg was binnen uw eigen leven en imposante carrière – zullen ook met Groots-Gemak ruim drie decennia bestrijken.

Waarom ik u nu pas aanschrijf hartverwarmende grande dame? U, Wars-van-Poespas. En Onnodige Flauwekul.
Ik ben van nature een SLOW-starter. Wat heet: Als Ik Al In Beweging Te Krijgen Ben moet ik mij meestal sterk tot het onderwerp aangetrokken voelen. En hoewel ik over weinig lef beschik dacht ik hedenmorgen: doe het nu want je weet Nooit of je er morgen nog bent.
De eerlijkheid gebiedt mij u te melden dat ik ook – in fases – over een huwelijk met La Marina, La Brard en La Paay nagedacht heb. Het bleek echter enkel mijn fantasie die wat te veel opspeelde, en daarnaast ( even tussen u en mij): een huwelijk met alle drie de dames tegelijk was mij ook wat te veel van het goede.
La Brard (60) is nu gelukkig, en in heel goede verzorgende handen. De televisie-klussen hebben haar in leven gehouden (zo dacht ik wel vaker), maar nu is ze Gered. En gelukkig. Prachtig.
Voor mevrouw Paay (66) vind ik mijzelf al wat te oud met mijn bijna-vierenveertig lentes op de teller; ik dorstte het gewoonweg niet aan om daar voor de deur in mijn kleurrijkste boxershort te verschijnen, nog steeds ReteBanG voor De Afwijzing. Al heb ik in vrijwel elk lichaamsdeel nog de energie en speelse lenigheid van een jonge pup.
En La Marina (75)? Ik wilde haar niet in de weg zitten. Zware jaren achter de rug, en recent las ik dat La Marina van zins was tot haar tachtigste te willen blijven zingen: ” Ik heb nu meer lucht. Ik zing beter dan ooit!” Indrukwekkend, bewonderenswaardig. Zeker. Maar als ik haar manager was zou ik La-M. met klem adviseren vooral nog wat prettig leven aan haar geleefde jaren toe te voegen – Niets meer Moeten, enkel nog van de vrijheid genieten.

Mevrouw Alberti, wilt u misschien zelf ook eens nadenken over uw muziekkeuze voor ons huwelijksfeest? INXS?
“I Told You That We Could Fly ‘Cause We All Have Wings But Some Of Us Don’t Know Why ”

PS Ik hoop overigens dat ik voor u mevrouw Alberti (70) dan weer niet te PIEP-ben, met mijn bijna-44 lentes op de geleefde teller?