Mijn zoon..

erna's blog 7 jul 2015

Nu ben je groot geworden,

groter dan me lief is.

Voor mijn gevoel is het nog maar zo kort geleden dat ik je voor het eerst moest loslaten.

Je eerste stappen naar de peuter school.

Je schattige guitige kopje en hoe je met iedereen een praatje maakte.

Als je een bekende tegen kwam hoor ik je nog roepen "hohoooi!"

Je was en bent zo’n sociaal mannetje,

blijf vooral dat behouden lieve zoon.

Wees zoals je bent, begaan met de mensen om je heen,

geintresseerd in wat een ander doet.

Laat je nooit in een hoekje drukken, wees trots op wie je bent, net zoals ik trots op je ben.

Je kan zo vrolijk zijn , maar ook heel erg verdrietig.

Je begrijpt niet waarom er soms gemeen tegen je gedaan wordt,

dit komt omdat jij niet moedwillig gemeen tegen een ander kan zijn.

Lieverd, ik zeg hiermee niet dat je een heilige bent,

want oh oh, jij kan heel goed iemand op de kast jagen en je kan ook flink uitdagen, dat weet jij ook.

Maar onrecht daar kan je niet tegen, je bent net als je moeder wat dat betreft.

Nu ga je naar het VO, je hebt net je eindfilm gehad, je hebt je rol goed gespeeld.

Net zoals jij je rol op de basisschool ook goed hebt gespeeld.

Je hebt vrienden gemaakt, hebt nog een warm plekje in je hart voor je vrienden die je vanaf de peuterschool kent,

maar waar je niet altijd dikke vrienden mee was, toch zijn zij ook een deel van jou, een deel van jou opgroeiende fase.

Het was ontroerend om te zien dat jullie op het einde weer bij elkaar zijn gekomen, de posse van de peuterschool was weer compleet.

Je gaat vast nieuwe vrienden maken op het VO, ik weet het zeker, je legt zo snel contact met mensen.

Ik hoop dat je een prachtige tijd zult krijgen in deze nieuwe periode van je leven.

Nu moet ik je nog meer loslaten, mijn jongste mannetje, je zal je eigen weg vinden, je eigen boontjes doppen.

Maar weet lieve zoon, je kan altijd bij mij terecht met je vragen, je verdrietjes, je onzekerheden, je vrolijke momentjes.

Ik zal er voor je zijn, ik zal je uitzwaaien als jij het tuinpad afrijd, op weg de grote wereld in en stiekem zal ik soms een traantje om je laten.

Dag lieve jongen, dag jongste zoon.