Waarom zonder reden

Ilsevanderwoude 3 jun 2015

In een huis midden in de polder zit een vrouw in haar zwarte stoel. Stilletjes kijkt ze voor zich uit. Het lijkt of al haar gedachten weg zijn.
Maar toch houd ze me in de gaten, bij alles wat ik doe. Als ik naar haar lach, lacht ze terug. Maar je kan in haar ogen zien dat ze niet weet waarom.

De vrouw heeft alzheimer.Een ziekte waarbij je vergeet maar nog wel leeft. Ze kan niet het moment onthouden en leeft op de gedachten van vroeger. Maar ze kan wel voelen en zien en ruiken. De zintuigen lijken hun best te doen om alles op te vangen.

De geur van koffie brengt de vrouw terug in haar eigen huis.Het huis waar ze kinderen had. Zoons die blijkbaar ondeugend waren.
Als ik de koffie bij haar neerzet vraagt ze in paniek waar haar zoons zijn. Ik vertel haar dat ze er nu niet zijn maar dat ze zich geen zorgen hoeft te maken.Bij deze gedachten kan ze weer rustig zitten. Mopperend op haar zoons drinkt ze haar koffie. Na de koffie is ze vergeten dat ze zoons heeft.
De geur van koffie bracht haar even terug.

Ik vraag de vrouw om mee te gaan naar de stal. Om te zoeken naar eitjes van de kippen. Ze weet niet wat ik bedoel. Maar zodra ik haar jas pak trekt ze deze aan en loopt mee.
In de stal hebben we lammetjes. Ik pak een stoel en zet deze midden in het verblijf, de vrouw neemt plaats. Ik geef haar een beetje voer om de lammetjes te lokken.De vrouw wordt blij als ze de lammetjes ziet die naar haar toe komen. Zonder een gesprek te verwachten. Ze zijn er gewoon en doen wat ze anders ook doen. Net als de vrouw.
Ze lacht maar weet niet waarom. Het gevoel is er zonder de gedachten.De lammetjes spelen maar ze weten niet waarom. Gewoon spelen zonder gedachten.Het is zo als het is.

Als de vrouw weer plaats neemt op haar zwarte stoel lacht ze tevreden. Ze is blij maar weet niet waarom. Ze houd me in de gaten omdat ik een vreemde ben.
Maar dan zegt ze dat ze een fijne dag heeft gehad. Ik zal nooit weten of dit haar verleden is of het nu. Maar ik ben blij en zeg de vrouw gedag.
Ze lacht, maar haar ogen zeggen me dat ze niet weet waarom.