Nee zeggen is zoutzuur in je gezicht

Als antropoloog doe ik onderzoek naar kindhuwelijken in Bangladesh. Ik werk met een vertaalster om lokale vrouwen te interviewen over hun huwelijk, dat zich vaak op zeer jonge leeftijd heeft voltrokken. Mijn tolk studeert Engels aan de Universiteit van Dhaka. Ik bezoek haar op de universiteitscampus, waar zij een kamer met drie andere meisjes deelt. Daar ontmoet ik één van haar kamergenoten; Arfin. Arfin komt uit een klein dorpje, een paar uur van de hoofdstad Dhaka verwijderd. Zeker in de dorpen is het de gewoonte dat meisjes ruim voor hun achttiende trouwen. Dat er nu een wet is die dit gebruik verbiedt, lijkt niemand tegen te houden. Arfin vertelt mij dat zij op haar twaalfde voor haar eigen huis zat, toen een voorbijkomende jongen haar spontaan ten huwelijk vroeg. Deze jongen was een bekende van haar, en woonde in de naburig gelegen sloppenwijk. Op zijn vraag om met hem te trouwen antwoordde Arfin nietsvermoedend ‘nee’.

Nog geen uur later keerde de jongen woest terug met een emmer vol zoutzuur, die hij over haar leeg kieperde. Helse pijnen gingen door haar heen. Arfin trilt nog als zij mij dit vertelt. Arfin heeft daarna ruim een maand bijna bewusteloos in het ziekenhuis doorgebracht. Haar totale gezicht is weggebeten. Arfin is blind. Zij heeft namelijk geen ogen meer. Het lichaam en gezicht van Arfin is één grote brandwond. Zij bedekt zichzelf dus binnen- en buitenshuis altijd van top tot teen. Ook haar gezicht is niet zichtbaar. Arfin draagt namelijk een zonnebril en doek over haar gehele hoofd. Om duidelijk te maken hoe erg zij eraan toe is, laat Arfin mij haar gezicht in zien. Ik houd mij sterk en kan nog net mijn tranen bedwingen.

Met speciale hulp heeft Arfin haar rechtenstudie weten af te ronden. Maar doordat zij zo verminkt is, kan Arfin nooit een goed betaalde baan krijgen. Zij schaamt zicht zo voor haar totaal verwoeste uiterlijk, dat zij zelf ook geen baan wil waarin zij direct met mensen te maken heeft. Met al haar diploma’s werkt ze nu dus in een callcenter. Arfin is helaas niet het enige meisje met een geruïneerd leven, alleen maar omdat zij ‘nee’ heeft gezegd tegen een man. Vele vrouwen in onder andere India, Pakistan en Bangladesh treffen hetzelfde lot. Dat je als meisje op je 15e wordt uitgehuwelijkt, is hiermee vergeleken ineens zo erg niet meer.