Met lef opnieuw beginnen.

We leven, werken, gaan op vakantie en doen waar we zin in hebben. Toch? We voldoen aan de eisen die van buitenaf (de maatschappij? De familie? De ander?) worden gesteld om zo een leven te leven binnen de sjabloontjes, waarbij de essentie – welke dat ook moge zijn- van onszelf ver te zoeken is.

Met een vernauwde blik doen we alles wat verwacht wordt. We rennen, springen, duiken, vliegen, vallen, opstaan… en gaan weer door. Wel binnen de lijntjes natuurlijk. Laat nou net het geval zijn dat veel dingen die ik doe, juist zijn gelukt omdat ik buiten de lijntjes kleurde en mijn eigen weg durfde te gaan. Niet altijd vrij van angst met wat de ander er wel niet van moet vinden, want soms duurt het net wat langer of ligt het weer net niet helemaal in de verwachting. Wat een lef heb je nodig om vrij van oordelen binnen de mogelijkheden die jij voelt je leven in te kleuren in een maatschappij die gericht is op presteren, hoger, beter en meer. Iemand maakte laatst de opmerking: ‘het is belangrijk dat je je in je hoofd altijd vrij blijft voelen’. Daarna pas besefte ik hoe waar dat is. Vrij van die klem, vrij van verwachtingen gecreëerd door jezelf of een ander, vrij van oordelen en vrij om open de wereld in te stappen.

Maar eenmaal weer opgeslokt door het leven, deadlines, stress en voelde ik die klem weer. De beste versie van mijzelf zijn, is niet de versie die nu binnen de lijntjes van het leven kleurt, kwam ik vervolgens tot de conclusie. En dus verzamelde ik opnieuw een dosis lef om opnieuw te beginnen, want opnieuw beginnen kan elke dag. En zo kleurde ik mijn leven opnieuw, met ruimte voor cadeautjes. Want hoeveel lef er ook voor nodig is, het zijn de kleine cadeautjes die het verschil maken. Met lef begin ik met mijn eigen stiften opnieuw en kleur ik het leven met de beste versie van mezelf. Daar heeft teminste wél iedereen wat aan.