Lef, iets dat iedereen bezit?

Lef, wat betekent dit woord nu precies. Heb je lef als je gaat bungyjumpen? Of is het al lef hebben als je ondanks je verlegenheid die ene leuke jongen toch durft aan te spreken? In wetenschappelijke artikelen wordt lef vaak op verschillende manieren uitgelegd. Het lef op basis van genomen besluiten of juist het lef om bepaalde taboes te doorbreken. Iedereen heeft dus mogelijk zijn eigen vorm van lef. Voor de een betekent dit grootse dingen, laten zien aan de wereld wat je allemaal kunt bereiken. Terwijl het voor andere, en daar val ik zelf ook onder, het juist die kleine dingen zijn waarmee je lef toont. Zoals de keer waarbij je jezelf had voorgenomen om een nieuwe uitdaging aan te gaan. Bijvoorbeeld het proberen van nieuwe sporten of sportieve uitdagingen. Hoe meer het moment nadert om deze nieuwe uitdaging te voltooien hoe liever je deze ook weer wilt vermijden. Toch gaan betekent op dat moment lef tonen. Of is dat toch iets totaal anders? Staan mensen wel open voor de manier waarop iedereen zijn eigen vorm van lef vertoont? Of betekent het niet tonen van lef op dezelfde manier als dat jijzelf zou doen, dat die andere persoon dus geen lef bezit?