ARMOEDE IS VAN ALLEN TIJDEN

We turen de straat af, gelukkig niemand die aan de beschrijving voldoet.

Armoede is iets van allen tijden, hele volksstammen hebben er last van of hebben aan de gevolgen daarvan geleden.
We herkennen hen aan het rond sjouwen van overvolle, met plastic zakken gevulde boodschappen karretjes en het dragen van haveloze kleding met op ons netvlies het beeld van sterk vermagerde naakte zwarte kindjes in de woestijn. (Niemand heeft ooit een net geklede, goed gevulde arme gezien, die toch zijn hand staat op te houden).
We turen de straat af, gelukkig niemand te zien die aan deze beschrijving voldoet en stellen ons zelf vermoeid weer de vraag: “wat wij dan vanavond weer eens zullen eten?”
Daar wij met geen van deze groepen veel associaties hebben en wij amper worden lastig gevallen door onze overheid met beelden die onze eetlust maar zouden bederven.
Het LEF om je met al deze ver- van- mijn- bed- show gevallen lastig te vallen.
Het is of hun eigen schuld of te ver weg om er nu meteen iets aan te kunnen doen. Armen houden daar geen rekening mee.
Als we er toch eentje tegenkomen en we ze echt niet meer kunnen ontwijken, omdat ze nu eenmaal die hinderlijke gewoonte hebben ontwikkeld om ons te willen ontmoeten aan het begin van iedere zichzelf respecterende supermarkt of zelfs bij het verlaten van de metro.
Ze weten dat ze niet binnen mogen komen of al te opdringerig kunnen zijn, maar niemand heeft gezegd dat ze plots vanuit het duister opduikend je die ene vraag niet mogen stellen.
We hebben het lef niet om hen te groeten, want voor dat je het weet ben je een euro lichter en je weet nu al bijna zeker wat ze ermee gaan doen.
Het LEF, die ene euro meer maakt toch geen verschil, laat ze er maar voor gaan werken.
Zou u het LEF hebben, uitgeput als ze zijn door honger en armoede om hen een baan te geven of in dienst te nemen?
Je wordt toch niet zo maar van de ene op de andere dag arm…………….Toch?