Antivries

Ik sta bij de brievenbus..bloodvoets, mascara op kwart over 3, haar in schuin vlechtje en mollig in schaars jurkie.
Wil graag onopgemerkt en snel weer naar binnen. Voel me hooikoortserig. Ik nies twee keer galmend over een blauwe envelop.
Oh shit.
In mijn ooghoek zie ik teckel-vrouw en ze komt statig aanschuifelen. Ze werkte ooit als stewardess bij de KLM.
Zo’n buurtbewoonster waar ik altijd klotsende oksels van krijg.
De incarnatie van alle enge leraressen bij elkaar.
Naadloos gekapt alsof ze net uit de stomerij komt.
Ik krijg zin om op te stijgen want deze koelkast gooit altijd brokken ijs naar mijn hoofd.
Ze landt vlak voor mijn hekje. “Verkouden?”vraagt ze, ik ben nooit ziek “
Óh dat valt mee, denk ik. Ze doet bést aardig.
Tot ik de klik in de loop van haar ogen zie. Daar komt het: scherpgeschut.
Haar ijzig blauwe ogen scannen mij van top tot teen en ze tuit haar fucsia praliné mondje.
Ze legt feilloos aan met haar kaklispel…ik zet me schrap..daar komt het:
“Heb jij nou niet laatst een baby gekregen?…ik zag zo’n feestelijke ooievaar bij een deur….of was dat hier verder op.
Jij bent toch al een stukje ouder toch?..ach ja..het zou toch zo kunnen?…het geeft ook niks..ik bedoel. Je ziet er zo ook prima uit hoor. Toen ik mijn zoon kreeg moest ik binnen 2 maanden weer de lucht in dus ja..dan moet je écht opletten op wat je eet. Jij hebt toch al grote kinderen?”
Ik grimaslach.
-…ja..die zijn al groot ja..,zalf ik terug, Nee hoor geen nieuwe babies hier-
En nu komt het, ik voel een jeuk, er komt woorddiarre aan.
Ik hoor mijn vader: laat niemand het lef hebben om jou naar beneden te halen!!!
Ik adem diep in en sproei terug over het witte hek:
– Mijn eieren zijn nu beter voor een roerei of schuimomelet. Nee hoor zero baby..ik ben gewoon aan het ontzwangeren van de Twix-tweeling. De hete choco broers ..kent u ze?…heerlijk zijn ze. Dat krijg je als ontspoorde single vrouw..dan eet je chocola!-
De airmiles heks knippert. Haar cockpit hapert. Ik zie een bevroren glimlachje.
Ze bukt om de moeizaam gedraaide teckeltapenade van het gras in een zakje te krijgen en taxied verder.
Half over haar schouder groet ze nog: “Wandelen zou je goed doen hoor”
Ik droom over een noodlanding op haar snavel..maar dat lef heb ik dan weer niet.