Zou er een spiegel zo groot bestaan?

Gisteren werd ik geattendeerd op een artikel van de moeder van één van de rustverstoorder tijdens de dodenherdenking. Aandachtig las ik haar verhaal, het raakte mij en ik voelde mij betrokken. De zoon in kwestie heeft absoluut een gepaste straf nodig, en moeder zou de laatste zijn die de straf in de weg zou staan. Haar verhaal en haar verzoek om begrip kwamen hard binnen, want mijn grootste angst is haar waarheid geworden.

Hij moest opgewacht worden, en eens flink in elkaar getrapt worden. De zoon zou wel weten dat hij die twee minuten stil moet zijn uit respect, hij deed het gewoon expres. De moeder kan niet opvoeden of ze moest zich schamen dat haar zoon in een instelling zat.

Ongeloof maakte zich meester van mij door al de negatieve reacties die op haar verhaal binnen kwamen. Deze en gene… die al die negatieve reacties hebben uitgekotst op internet vonden het belangrijker om te laten weten dat ze balen dat hun belastingcenten naar dit ‘soort volk’ gaat, en de roep om dan maar terug naar je eigen land op te rotten zag ik ook meer dan eens voorbij komen. Als of mensen al standaard er vanuit gaan dat het kind dan wel een allochtoon moet zijn, want autochtone kinderen doen dit immers niet.

De oordelende massa is meedogenloos, wreed, en hebben mijn inziens het inlevingsvermogen van een pinda. Mijn maag draait echt om bij het lezen van zoveel negativiteit. Ik, mijn kind, en vele met ons, hebben een ander soort bijsluiter gekregen toen we geboren werden. Daar hebben we niet om gevraagd, en velen dragen deze last zeer bewust met zich mee. Des te harder is het wanneer je geconfronteerd wordt met het gegeven dat we maar ‘normaal’ moeten doen.

Ik vraag mij echter steeds vaker af wat dat ‘normaal’ doen dan betekend. Is het oordelen over een gezin waarvan je de details niet kent dan wel normaal? Is het normaal dat je digitaal, je ongenoegen spuit over wat jij vindt aangaande het verhaal van deze moeder. Mag je iemand dan zo bang en verdrietig maken omdat jij vind wat je vind? Ik bedenk mij dat de mensen die zo negatief reageren dan wel een ongelooflijke zuivere ziel moeten hebben om zo te oordelen over een ander zijn/haar situatie.

Spiegelen is wat kinderen, en volwassen nodig hebben wanneer ze zich anders gedragen dan het normaal gemiddeld geaccepteerde. Na het lezen van de reacties kan ik alleen maar concluderen dat voor velen het spiegelen noodzakelijk zou zijn, maar zou er een spiegel zo groot bestaan?