Open brief aan de afdeling WMO Alphen aan den Rijn

In de afgelopen tijd is er nogal wat te doen geweest over het niet toekennen van een traplift aan een 90 jarige meneer. Hij had 20 jaar geleden namelijk al kunnen voorzien dat hij eventueel misschien wel slechter ter been zou zijn.

Dit heeft mij aan het denken gezet. Het blijkt dat wij zelf moeten anticiperen op wat er eventueel misschien wel mis zou kunnen gaan in onze fysieke omstandigheden.
Briljant idee! Leggen we eindelijk de verantwoordelijkheid voor samenwerking, solidariteit en randvoorwaarden daar waar het hoort: bij de mensen zelf.
Chapeau!

Nu ben ik zelf ook al een paar weken geen 20 meer. Hoe zal mijn toekomst er uit gaan zien? Ben ik voor mijn pensioen gaan hemelen? Of misschien word ik, net als pa, ook wel 89.

Ik ga van het laatste uit, maar het knaagt. In 2000 ben ik aan een dubbele hernia geopereerd. Niet dat ik daar nog last van heb, maar het blijft een zwakke plek!

“Ja,” zult u zeggen, “maar u sport ook niet.”
Nee, dat doe ik niet vanwege een hypertrofische cardiomyopathie. Mag u zelf even googelen.
Je kan er wel heel oud mee worden, mits ik me niet te veel ernstig inspan. Mort subite blijft echter een permanente bedreiging.

Ik woon drie hoog zonder lift. Ik ben hier 6 jaar geleden gaan wonen omdat na het overlijden van mijn rolstoelgebonden zoon de essentie voor een lift weg was. Ik had echter deze nieuwe regelgeving niet voorzien. Hoe ongelooflijk dom van mij!

Anticipatie: het zou zomaar kunnen, gezien mijn rug en mijn slechte conditie, dat ik over een jaar of 30 toch wat moeite ga krijgen met die trap.
Om te voorkomen dat uw afdeling mij straks plompverloren in een bejaardenhuis plempt, of mij, in het kader van het verdelen van maatschappelijk taken verwijst naar de woningstichting voor een betaalbare benedenwoning – anticipatie: die zijn er straks niet meer – vraag ik nu alvast even een traplift aan.
En het mooiste hieraan, in het kader van de participatiemaatschappij: dan heeft mijn onderbuurvrouw van 85 er ook wat aan. Zou zomaar kunnen dat ook zij slechter ter been raakt. Twee vliegen in één klap voor dezelfde prijs!

Doet u rustig aan, het heeft nog geen haast. Voorlopig kom ik met mijn hondje die trappen nog wel op en af drie á vier keer per dag. Ben tenslotte pas 50, niet waar?