De Nederlandse taal. Een lust voor het oog.

Mijn moeder die zei Bart schrijf jij nou eens een column.
Dus toen ben ik dat maar gaan doen. En ik wil graag een column schrijven waarin het woord column enorm vaak voorkomt. Want de Nederlandse taal is machtig mooi. We verliezen de schoonheid van een aantal schitterde woorden, waarin column toch zeker bij te top behoort. Maar ook woorden als vice versa en landschap, zijn prachtige woorden uit de Nederlandse taal. Ik hou zowel van woorden als van letter. Als je een aantal letters achter elkaar zet in een bepaalde volgorde, krijg je bijvoorbeeld woorden als volgorde of natuurramp. Dat zijn echter geen hele bijzondere woorden.
Ik vind dat de Nederlandse taal word verloederd, verloederen is natuurlijk een enorm mooi woord, wat zeker niet mag ontbreken in dit lezerscolumn, en lezerscolumn zelf is natuurlijk. Dit zin hoef ik niet eens helemaal af te maken, verzin zelf iets. Ik beschouw mezelf als een woordenkunstenaar, je hebt het misschien niet in te gaten. Ik ook niet. Er zijn echt veel leuke woorden. Maar die moet je verder zelf maar bedenken, ik ga dat echt niet allemaal doen voor jullie lezertjes. Misschien kom je nog wel een woord tegen waarbij je denkt: Ja, dat is wel echt een leuk woord. En dat je dan ook echt daarvan kan genieten. Want de Nederlandse taal mensen, de Nederlandse taal is fantastisch. Bijvoorbeeld het woord mok. Mok. Simpel, kort en o wat handig. Nog 1103 tekens mag ik gebruiken om de redactie en de lezers te overtuigen dit column te lezen. Ten eerste zou ik zeggen. Gewoon doen, gewoon dit column lezen, en probeer te tellen hoeveel keer ik het woord column al heb gebruikt. Dit moet je natuurlijk niet echt doen, hoewel dat best grappig zou zijn. Maar ook zonde van je tijd, en het slaat echt werkelijk nergens op. Maar goed. Enfin. Enfin. Weer zo’n weergaloos woord. Weergaloos zelf is ook vrij aardig, maar tegen enfin is niet op te boksen. Ik hoop jullie met dit mooie leuke lezerscolumn te kunnen overtuigen weer van de Nederlandse taal te gaan houden. Woorden als enfin zijn nog zeker geen taboe. Misschien dat we over een aantal jaren denken van: Ja toen was het zo en zus terwijl het dus eigenlijk zus en zo is. Dat is toch geweldig. wie bedenkt zoiets? Zus en zo, dat slaat eigenlijk nergens op. Enfin. Nu sla ik zelf de plank mis. Het column is nu eindelijk bijna af. Ik hoop dat mijn moeder het een leuk column vind. Echter denk ik van wel. Aangezien mijn moeder de Nederlandse taal altijd enorm kan waarderen. Tot de volgende column.