Iris Hermans Nieuws 21 aug 2018, 09:24

Leestijd: 4 minuten

Van Akkrum tot Zandvoort aan Zee: Akkrum-Steenwijk

Metro’s Iris gaat op wereldreis door eigen (spoorweg)land en ze neemt mee: haar zwemspullen, meestal goede humeur én awardwinnende Huawei P20 Pro, waarmee ze van alles vastlegt. Van knappe bankstellen tot a train with a view, tweedeklas liefdesgraffiti tot een Friese keukenprinses met Indonesische wortels, pal naast het spoor.

Aflevering 1: Akkrum – Steenwijk

Op een klein stationnetje, ’s morgens in de vroegte.Of tegen de middag, want als je naar het Friese Akkrum gaat vanuit de Randstad, moet je wel op wat reistijd rekenen. In tegenstelling tot het bekende kinderliedje, dat hierna gegarandeerd de hele reis in je hoofd zit en waar verkleinwoorden als rode draad door de tekst lopen, staan hier géén zeven wagentjes te wachten, of is er een ‘machinistje dat aan het wieletje draait’.

Slomo

Wat er wel te vinden is op station Akkrum? Mijn verwachtingen zijn niet héél hoog als de trein het dorpje vlakbij Heerenveen intjoekt en ik met een knorrende maag vrees de hond in de ‘spoorpot’ te vinden. Niets blijkt minder waar op dit twee sporen tellende stationnetje en ik val er met m’n neus in de gemberbier (0, 0 %) en slomo-saucijzenbroodje! Vernoemd naar iemand die het altijd heel relaxed aan doet, zo hoor ik een minuut of dertien later.

Mooi paars

Want pal naast het spoor, tegenover de gele kaartjesautomaat waarvan het gepiep wordt overstemd door het geluid van potten en pannen waar vol verve in wordt geroerd, zit ThuisToko Mardjantie, vernoemd naar de gelijknamige eigenaresse Mardjantie Kneefel, een vrolijke Friezin met Indonesische roots die samen met harde werker Jacqueline de handen uit de paarse mouwen, die goed kleuren bij haar oogschaduw, steekt.

Cleane keuken

Zelf zijn ze allesbehalve slomo’s. ,,We zijn een beetje druk…” verontschuldigt ze zich, ,,we moeten zo bezig met de afhaal voor zo’n veertig man.” In de zeer cleane keuken -,,moet wel als-ie open is”- wordt door beide dames geroutineerd gesneden, gehakt, geproefd, geroerd en heel veel gelachen. ,,We maken er elke dag een feestje van.” Mardjantie runt de ThuisToko nu twee jaar en mensen uit alle windstreken weten haar te vinden voor haar kookkunsten, maar ook om in zichzelf een potentiele Indonesische keukenprins(es) te ontdekken, tijdens de workshops waar de familierecepten met liefde worden gedeeld. Geen geheimen hier, ,,mooi toch dat mensen onze keuken leren kennen?”

Boven het aanrecht een zwartwit foto van vader Ferdinand ‘Ferry’ Kneefel, roerend in een pan nasi, ‘bij pake en beppe’. Hij is jong overleden, maar hij was het die haar het koken met de nasi-spatel heeft ingegoten, ,,als ik m’n ogen dichtdoe, ruik ik nog steeds de geuren van zijn kruiden.” Onder een glazen stolp lonkt de spekkoek, in een bak knispert de kroepoek je tegemoet, uit de pannen stromen spannende geuren linea recta de neusgaten in. Ja, het is goed toeven in de keuken van Mardjantie, pal naast het spoor.

Met een exotische specerijenparfum om me heen (,,je ruikt nu de hele dag naar Indonesië hoor”), vervolg ik m’n reis en zet ik Akkrum in m’n top 3 ’s lands onverwacht lekkerste stations.

Verliefd!

In Steenwijk stap ik uit, maar voordat ik het perron verlaat om Steenwijk village te ontdekken, valt mijn oog op een heel mooi bankstel. Twee knappe hoofden, vier verliefde ogen. Ja, het is dik aan tussen Daantje (16) en Robin (17), waar het geluk van afstraalt op deze warme namiddag. Al wel negen maanden, nadat het liefde op het eerste gezicht was (Robin: ,,wel voor mij in elk geval!”) in het plaatselijke café. Ze zijn op weg naar Zwolle, waar ze ‘een hapje gaan eten’. Ach, halen ze zorgeloos lachend hun schouders op, het maakt eigenlijk helemaal niet uit wat ze samen doen, leuk is het toch altijd wel. Toekomstplannen? Ze kijken elkaar even aan. ,,Samen naar Parijs zou wel leuk zijn, met de trein.”