Hoeveel onzekerheid kunt u verdragen?

Stelt u zich eens voor. Op een dag komt u op uw werk. Er staan twee portiers bij de ingang. Als u langs hen heen wilt glippen krijgt u te horen dat u per direct niet langer welkom bent. U wordt verzocht het pand te verlaten en thuis af te wachten. U heeft geen idee waarom, maar dat het ‘serieus shit’ is, is duidelijk. U kunt niet eens uw persoonlijke spullen ophalen want de toegang word u ontzegd. Als u zeer stressbestendig bent denkt u waarschijnlijk aan een fout of een grap, anders bent u zo in shock dat het dagen of weken duurt voor u een plan de campagne hebt gemaakt. Uw contract is om onduidelijke redenen opgezegd, u heeft juridische bijstand nodig. Tot de tanden toe gewapend gaat u de strijd aan. De rechtszaken die volgen duren jaren. Zonder resultaat. Geen baan, geen zekerheid. Je moet van goeden huize komen om je door zo’n scenario niet onderuit te laten halen. Gelukkig gebeurt dit niet in Nederland. Niet met werknemers.
Dat het kinderen wel kan overkomen heeft u waarschijnlijk niet eerder bedacht. Kinderen kunnen op een kwade dag van huis of school gehaald worden omdat de ouders niet voor hen te zorgen en ze gevaar lopen. In het slechtste geval worden ze zonder voorbereiding gehaald en naar een onbekende plaats gebracht. De periode daarna zijn ze in shock. Ze begrijpen niet wat hen overkomt en al helemaal niet waarom. Gelukkig hebben ook zij rechten. De zaak wordt gewogen en getoetst door de kinderrechter. Deze acht de uithuisplaatsing gerechtvaardigd. Een jaar later komt de zaak weer voor de rechter, met hetzelfde resultaat. Nadat ze twaalf jaar zijn geworden mogen ze zelf hun mening geven voor de kinderrechter. Hoewel ze terug willen, blijft de situatie onveranderd. Weer een jaar verlenging. Zo verkeren de kinderen acht (!) jaar lang in grote spanning: Steeds weer opdraven om hun mening te geven, steeds dezelfde uitkomst: de uithuisplaatsing met een jaar verlengd. Al die tijd zitten de kinderen in de wachtkamer.
Zouden wij als volwassenen al gek worden van jarenlange onzekerheid over werk, wat doen we dan deze kinderen aan? Zij weten niet waar ze zullen gaan wonen en opgroeien. Ze weten niet of ze weer moeten wisselen van school of pleeggezin. Al die tijd kunnen ze niet verder in hun ontwikkeling. Soms is een uithuisplaatsing onontkoombaar. Maar kinderrechters, ook deze kinderen hebben recht op een toekomst!
Marga Ganzevles, gezinshuisouder, samen met partner Rob de Blok auteur van ‘wie zorgt er dan voor mij?’