Elfie Tromp Opinie 9 jun 2017, 08:11

Leestijd: 2 minuten

Uber maakt de wereld kapot en ik doe eraan mee

Uber maakt de wereld kapot. En ik doe eraan mee.

Zaterdagnacht Rotterdam Centrum. Ik wil een taxi naar huis want mijn fiets is stuk, mijn voeten doen zeer (zelfs door de pijnstillende wodkashots heen) en ik zwalk niet graag ’s nachts alleen de route door het opgefokte stadcentrum en langs de stille singels naar mijn wijk. De eerste tien taxi’s bij het Stadhuisplein weigeren me. Niet omdat ik te dronken ben, ik kan immers nog foutloos korte zinnen maken en rechtop staan (alleen het lopen gaat even niet zo top). Nee, het ritje van tien minuten naar mijn huis is te min voor ze.

Het is niet alleen dat ze me niet willen brengen, maar de chauffeurs kijken me niet eens meer aan als ik mijn adres noem. Stug staren ze door hun voorruit op zoek naar die gouden ritjes naar buitenwijken en andere gemeentes. Uiteindelijk app ik een Uber. Ik krijg een gratis flesje water als ik instap en in de middenleuning van de achterbank zit een bakje met muntsnoepjes. Verfrist en gehydrateerd kom ik veilig thuis aan. Met dank aan mijn chauffeur Dwahid, zie ik later op de toegemailde factuur.

Van mijn beste vriend mag ik geen Uber meer bestellen. De chauffeurs hebben geen enkele baanzekerheid, worden slecht betaald zodat de eigenaar het geld naar binnen kan harken en de oprichter steunt Trump. Als er een reden was om te stoppen met Ubers, dan moet die laatste wel doorslaggevend zijn. „Als jij zelf in de toekomst ook zo behandeld wil worden, moet je vooral geen gewone taxi’s gebruiken”, zegt hij honend en ik geef hem geen ongelijk.

Ik geloof dat de wereld zich vormt naar je portemonnee. De bio-industrie groeit zolang we kiloknallervlees kopen en de mode-industrie blijft de tweede grootste milieuvervuiler zolang we elk seizoen net een ander zwart hemdje kopen in de uitverkoop. De kast en koelkast puilen uit terwijl de wereld lijdzaam knorrend wordt volgespoten met antibiotica, gif- en verfstoffen. En de taxichauffeurs van de wereld worden door Uber en mijn bijdrage ook nog eens onderbetaald. Hoe deze financieel-morele spagaat te beslechten?

De optimist in mij zegt: Uber zet de bestaande taxibedrijven op scherp. Die leren weer waar het om draait: service en klantvriendelijkheid. Het gemak van het betalen met kaart en leesbare bon achteraf. Niet om chagrijnig en onderuitgezakt je dienst uit te zitten. De realiteit laat zien dat veel chauffeurs nu nog achter de feiten aanlopen. Ik sus mijn katerige geweten de volgende dag met het gezegde dat nood wetten breekt. Zeker als die nood ongemakkelijke schoenen droeg en iets te veel had gedronken.