Maud Nachtboek van Maud 1 mei 2023, 20:01

Leestijd: 4 minuten

#301 ‘Ik voel het, de bevalling gaat beginnen’

Maud is hoogzwanger maar kan niet wachten om haar oude leven op te pakken. Maar eerst staat er nog een bevalling op het programma. Nadat ze al een paar dagen rondloopt met voorweeën, lijkt het erop dat de bevalling nu toch echt gaat beginnen…

De pijn in mijn onderrug is anders dan vorige keer. Intenser. Ik merk dat ik vooral geïrriteerd ben! De pijn is nog dragelijk, maar ik kan er niet meer van slapen. Om eerlijk te zijn sta nou niet per se te springen om te bevallen, maar als ik dat ga doen dan liever met een goede nacht slaap.

Gio is ook klaarwakker en het eerste wat hij doet is thee zetten en een kruik voor me maken. Hij wil het liefst gelijk de verloskundige bellen, maar volgens mij is er nog niets concreets aan de hand. Ik heb expres de laatste afleveringen van White Lotus bewaard, zodat ik wat afleiding heb van een spannende serie. Ondertussen masseert Gio de hele tijd mijn onderrug. Die massage heeft kennelijk geholpen, want de pijn lijkt weg te zakken en op een gegeven moment ben ik volgens mij weer in slaap gevallen. Een paar uur later schrok ik opnieuw wakker van een intense rugpijn. Een pijn die ik mijn hele leven nog niet had gevoeld. „Het gaat beginnen, ik voel het!’’ Gio pakt direct de telefoon om de verloskundige te bellen.

Terwijl ik lag te creperen van de pijn, is Gio nog snel onder de douche gesprongen. „Ja lief, straks zitten we 24 uur in het ziekenhuis, ik wil wel een beetje fris zijn.” Terwijl Gio nog onder de douche staat, gaat de bel. Dat moest vast de verloskundige zijn. Ik strompel naar de gang en net op het moment dat ik de deur opendoe, lijkt het alsof ik in mijn broek plas. „Fuck”, schreeuw ik net iets te hard, terwijl de verloskundige mijn arm pakt. Gio schrikt zich natuurlijk kapot en rent naakt de gang in. Ik kan ondanks de pijn een lach niet onderdrukken, maar Gio schaamt zich kapot. Voor de verloskundige moet dit een grappig ritueel zijn geweest, maar waarschijnlijk heeft ze wel gekkere situaties gezien.

Eenmaal terug in bed begint de pijn met de minuut erger te worden. Volgens de verloskundige heb ik 6 cm ontsluiting en het lijkt erop dat we het beste zo snel mogelijk naar het ziekenhuis kunnen gaan. „Ik heb me nog nooit zo zenuwachtig gevoeld, ondertussen ga ik kapot van de pijn en ik kan me niet voorstellen dat ik straks ook nog moet gaan bevallen.” Het lijkt wel alsof Gio een spoedcursus verpleegkundige heeft gevolgd, want binnen no-time staat hij aangekleed, met vluchtkoffer en maxi-cosi in zijn hand. Op een of andere manier schrik ik van de maxi-cosi, ik realiseer me dat we straks terugkomen met baby.

Gio heeft mijn favoriete playlist opgezet met deephouse muziek. Ik moet zeggen dat de muziek me in een soort rare trance weet te brengen. Nog voordat ik de auto uit kan stappen, word ik in een rolstoel gehesen. En net op het moment dat we het ziekenhuis inlopen, zie ik een hele bekende vrouw lopen. „Mam, wat doe jij nou hier?!”, zeg ik terwijl ik in huilen uitbarst. „Ja, ik kan toch niet thuis zitten wachten totdat mijn kleinzoon geboren wordt. Ik moest komen, ik wacht gewoon op de gang hoor, maar als er iets is, dan ben ik er.”

Ik had van tevoren gedacht dat ik niemand erbij wilde hebben, maar dit is voor het eerst in mijn leven dat ik blij ben met onverwacht bezoek! „Mam, ik heb je nodig”, zeg ik als ik opnieuw een wee voel opkomen. Het lijkt erop dat het allemaal behoorlijk snel gaat en er is geen tijd meer voor een ruggenprik. Gio weet nog net op tijd de juiste muziek op te zetten.

De rest van de ochtend ging in zo’n razendsnel tempo voorbij. Ik heb gelachen, gehuild, pijn gehad, Gio zijn hand vast geknepen en (waarschijnlijk high van de morfine) geschreeuwd dat hij het verder maar moest doen. Daarna hoorde ik de stem van de verpleegkundige die zei: „Luister goed, nog één keer persen en dan is je zoon er…” Ik gaf alle energie die ik had, en een paar seconden later werd onze zoon geboren. Niet veel later voel ik voor het eerst zijn kleine lichaampje op mijn borst en lijkt het wel alsof ik ontplof van liefde. Gio kan niet stoppen met lachen en ik zie in mijn ooghoek dat mijn moeder al een foto aan het maken is. „Je hebt het ontzettend goed gedaan! Gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon. Welke naam mag ik opschrijven…?”

Maud (23) houdt van feesten en reizen. Ze werkt op de redactie van een tijdschrift. Ze is zwanger van haar nieuwe vriend Gio en woont weer op zichzelf in een eigen huisje vlakbij Amsterdam. Wekelijks lees je haar avonturen in een nieuwe aflevering van Nachtboek van Maud.