Mirthe Diemel Lifestyle 14 jun 2024, 19:29

Leestijd: 4 minuten

Opgebiecht: ‘Ik meldde me ziek zodat ik in het laagseizoen op vakantie kon’

Iedereen heeft weleens een geheim, een leugentje om bestwil, iets wat ze liever niet hardop zeggen. In Metro’s rubriek Opgebiecht durft een Metro-lezer dat toch te doen. Deze week: Lot, die zich stiekem ziekmeldde zodat ze nog in het laagseizoen op vakantie kon.

„O, wat relaxt, nu heb ik vét veel vakantie, jubelde ik toen ik bij een onderwijsinstelling werd aangenomen als decaan. En de hoeveelheid vakantie was ook niet mis: vijf weken in de zomer, een week herfstvakantie, twee weken kerstvakantie, dan nog een week in het voorjaar én een in mei. Veel meer dan de twintig vakantiedagen die ik bij mijn oude baan had. Nee, natúúrlijk heb ik niet alleen gesolliciteerd vanwege die vakanties. Ook mijn baan vind ik geweldig. Ik heb leuk werk, fijne collega’s, zit helemaal op mijn plek – inmiddels alweer drie jaar.

Groot prijsverschil

Toch keek ik vooral het afgelopen jaar met weemoed naar wat foto’s van eerdere vakanties met mijn vriend. Ver weg, naar zonnige bestemmingen, en vooral: goedkoop, want laagseizoen. Want hoewel we geen kinderen hebben, ben ik door mijn werk toch gebonden aan de schoolvakanties. Iets waar ik me dus vooral pijnlijk van bewust ben op het moment dat ik een vakantie wil gaan boeken.

Niet normaal, het prijsverschil ten opzichte van het laagseizoen is vaak echt honderden euro’s. En dan heb je nog niet eens iets heel fancy’s, maar een weekje op een gemiddelde camping in Noord-Frankrijk.

Nou kan ik dat wel betalen, maar mijn vriend vindt het doodzonde. ‘Kunnen we niet een paar dagen eerder vertrekken, Lot?’, vroeg hij de afgelopen jaren regelmatig. Ik zou wel willen, maar hoe flexibel mijn werk ook is als het om werktijden en thuiswerken gaat, staan de vakanties vast. Daar kies je voor als je het onderwijs in gaat, vindt men, plus: studenten moeten je weten te vinden. Klopt natuurlijk, maar ik ben niet de enige decaan. Ik zou bijvoorbeeld best mijn vakantie kunnen afstemmen met mijn andere twee collega-decanen, zodat onze post altijd bezet is.

Irritaties over en weer

Maar daar wilde mijn leidinggevende niet aan, toen ik dat vorig jaar een keer voorzichtig opperde, na de zoveelste mopperopmerking van mijn vriend. En dus zat ik weer in een piepklein hotelletje in Spanje dat een godsvermogen had gekost, maar al het andere was flink duurder. ‘Dit kan zo niet, volgend jaar meld je je maar een paar dagen ziek’, zei mijn vriend geïrriteerd. Dat irriteerde mij weer, wat dacht hij wel niet? Ik kan toch niet cheaten, wat als ze erachter komen?

Maar toen afgelopen mei de meivakantie bijna voor de deur stond; het weer was ontzettend slecht, en daardoor waren alle zonbestemmingen in trek – en dus dúúr, dacht ik: kan mij het ook schelen. Studenten waren druk met hun tentamens, níemand had die week een decaan bezocht, dus daar hoefde ik niet voor achter mijn bureau te blijven zitten.

Dus boekte ik met het schaamrood op mijn kaken een last-minute vakantie voor een week later, drie dagen eerder dan mijn officiële meivakantie. Maar: het scheelde wel mooi 500 euro voor de accommodatie in Italië. Ik besloot niks op te biechten tegen collega’s, omdat die vakantie zo last-minute was geboekt, en hield die verdere week mijn lippen stijf op elkaar.

Opgebiecht: ziekgemeld

Op de dag zelf meldde ik me ’s ochtends ziek en kreeg ik de hartelijke beterschapswensen van mijn leidinggevende. ‘Doe maar rustig aan en als het niet lukt om voor je vakantie te komen werken, geeft dat niks, het is toch rustig’, zei ze. Superlief, maar ook een bevestiging van wat ik al eerder zei, dat het tóch niet druk was. Daardoor voelde ik me al veel minder schuldig om te gaan.

Al zat ik nog steeds met samengeknepen billen op Schiphol die middag, als de dood dat ik een bekende zou tegenkomen. De eerste dagen postte ik ook niks op social media – ik keek wel uit. Maar toen de meivakantie lang en breed was begonnen, durfde ik wel op Instagram te posten dat ik uitgeziekt en wel een last-minute naar Italië had geboekt.

Mijn leidinggevende zei bij thuiskomst dat ze het zo heerlijk voor me had gevonden, en dat ze blij was dat ik weer fris en fruitig terug was. Het was een heerlijke vakantie, stukken goedkoper, mijn vriend was tevreden en alles was goed gekomen. Maar dit nog een keer doen? Ik weet het nog niet. Ik zou het in ieder geval nooit in het echt opbiechten!”

Meer edities van Opgebiecht lees je hier.

Vanwege privacy in combinatie met gevoelige onderwerpen zijn de namen gefingeerd. De echte namen zijn bekend bij de redactie.

Opgebiecht: ‘Mijn vriendin weet niet dat mijn geld bijna op is’

Opgebiecht: ‘Ik laat mijn baby soms alleen thuis’

Reacties