Roos Ravensbergen Lifestyle 4 feb 2024, 08:04

Leestijd: 9 minuten

Leven op z’n kop: ‘Mijn misbruiker werd op heterdaad betrapt, maar er veranderde niks’

In onze rubriek Leven op z’n kop gaan we in gesprek met mensen die iets hebben meegemaakt wat de koers van hun leven drastisch veranderde. Een tragisch ongeluk, afkicken van een verslaving of het verlies van een kind. Deze week: Aarti (41), die jarenlang seksueel misbruikt is door meerdere familieleden.

Naam: Aarti
Leeftijd: 41
Gebeurtenis: vanaf haar derde tot haar zeventiende is ze misbruikt door familieleden, op haar tiende overleed haar broertje aan leukemie
Levensmotto: je bent niet wat je meemaakt, wel wat je ermee doet

Leven op z’n kop: Aarti werd jarenlang seksueel misbruikt

„Dit is niet bij mij begonnen”, vertelt Aarti mij resoluut als we het hebben over het seksuele misbruik dat haar overkomen is. „Ik ben één van velen, dit is iets wat binnen mijn cultuur vaak voorkomt.” Aarti is van Hindoestaanse afkomst en voelt de noodzaak om op te staan voor de volgende generatie. „In mijn cultuur praten we niet over dit soort dingen. We houden de schone schijn op, blijven aan de oppervlakte. Maar er zit veel trauma, door onderdrukking, van generatie op generatie. Maar ik heb besloten: dit stopt bij mij.”

Ziekenhuis in, ziekenhuis uit

Als Aarti twee jaar oud is, wordt haar broertje geboren. Hij was vanaf moment één al ziek en haar ouders gingen ziekenhuis in, ziekenhuis uit met hem. Daarom brachten haar ouders haar vaak onder bij familie. Juist daar is waar het mis gaat. Aarti: „Ik heb nooit een veilige thuisbasis gehad. Aan beide kanten van mijn familie werd ik misbruikt door meerdere familieleden.”

Op achtjarige leeftijd komt Aarti’s broertje te overlijden, na een hersenbloeding na de eerste chemokuur voor zijn leukemie. „De frequentie van het misbruik ging toen omlaag, maar toch ging het nog zes jaar door. Zelfs als mijn ouders gewoon thuis waren, kwamen de mensen die mij misbruikten op mijn kamer.”

Misbruiker op heterdaad betrapt

Eén van haar misbruikers is een keer op heterdaad betrapt. Ze was toen zes en zelfs toen veranderde er niks. „Dat blijft heel erg wringen bij mij. Bij ons praten we totaal niet over dit soort dingen. Het werd allemaal onder het tapijt geschoven.”

Ze vertelt dat gezelligheid, veel samenzijn en veel bij elkaar over de vloer komen bij de Hindoestaanse cultuur hoort. „Iedereen moet voor iedereen klaarstaan en iedereen klit heel erg samen. Dat is mede waardoor dit soort dingen als huiselijk geweld vaak voorkomen, maar het ook onder de radar blijft. Ik heb veel geweld gezien en dus misbruik, maar de schone schijn wordt opgehouden, ook naar de buitenwereld.”

Pronken met goede baan

Voordat Aarti haar eigen bedrijf, MySoham, begon, werkte ze in het kankeronderzoek. „Dat was iets om trots op te zijn en daar kon de familie mee pronken. ‘Haar broertje overleed aan kanker en zij werkt in het kankeronderzoek.’ Dat is iets dat je kunt verkondigen in je gemeenschap. Dan doe je het goed, dan ben je nobel, maar laten we het vooral niet hebben over de shit die er eigenlijk plaatsvindt.”

Die instelling komt ook door de onderdrukking die haar familie heeft meegemaakt, denkt Aarti. „Generaties op generaties van trauma.” Mede door die gedachte, vertelt ze, heeft ze het misbruik een plek kunnen geven. „Zelfs de mensen die het mij aangedaan hebben, komen ergens vandaan. Het heeft mij veel gekost om dat te kunnen zeggen, maar dit doe je niet als je een normale ontwikkeling hebt gehad.”

„Daarom heb ik gezegd: bij mij stopt het. Ik geef mijn bagage ook door aan mijn kinderen, maar echt op een andere manier.”

‘Het misbruik gaat in elke cel van je lichaam zitten’

Het misbruik heeft ertoe geleid dat ze naar eigen zeggen ‘helemaal niemand’ vertrouwt, met de uitzondering van haar man en kinderen. „Daar heb ik heel veel issues mee”, vertelt Aarti. Op haar 28ste gaat het zelfs zo slecht met haar, dat ze bij de crisisdienst belandt en meerdere zelfmoordpogingen doet.

„Het misbruik gaat in elke cel van je lichaam zitten, in elke ontwikkeling die je meemaakt. Op dat moment dacht ik dat er nooit iets zou veranderen, dat ik te veel ellende met me meebracht. Als het misbruik voorbij is, betekent het niet dat het ook echt klaar is.”

Kijken naar foto’s van zichzelf als kind, gaat voor Aarti bijna niet. „Dat vind ik heel erg moeilijk, dat is altijd zo geweest. Als ik bij de verschillende therapieën op het punt kwam om naar foto’s van mezelf te kijken als kind, lukte dat niet of nauwelijks. Als ik mezelf zie lachen op een foto, weet ik wat er echt speelt. Ik weet wat daarvoor en daarna gebeurd is.”

Op haar zeventiende stopt het misbruik, door Aarti’s eigen handelen. „Ik dacht ‘ik kan dit niet meer, ik wil dit niet meer’. Ik weet nog steeds niet waar ik de kracht vandaan haalde, want ik was enorm bang, maar ik zei: ‘Als je nu niet weggaat, ga ik keihard gillen. Dan komen papa en mama en dan ben je echt nog lang niet jarig’. Hij begon me uit te lachen. Wie ik wel niet dacht dat ik was, dat niemand me zou geloven. Uiteindelijk ging hij wel weg, maar nog altijd lachend. Dat was zo enorm vernederend. Maar kennelijk werkte het wel, want daarna stopte het.”

‘Je bent gek, je liegt’

Inmiddels is haar familie op de hoogte van het misbruik in Aarti’s jeugd. Ze vertelde het voor het eerst toen ze zeventien was. Pas jaren later durfde ze het aan meerdere familieleden te vertellen. Aarti: „Ik kreeg reacties als: ’Je bent gek, je liegt, weet je wel wat je de mensen die je beschuldigt, aandoet?’ Het was alsof de grond letterlijk onder me vandaan verdween. Een depressie en drie zelfmoordpogingen later begon ik naar een obsessieve zoektocht naar mezelf met verschillende therapieën.”

„Sindsdien ben ik meer gaan vertellen over wat mij is aangedaan. Lange tijd wilde ik dat niet, omdat ik niet wilde dat iemand medelijden met me heeft. Daarom leef ik echt bij mijn motto: je bent niet wat je meemaakt, maar wat je ermee doet. Misbruik gebeurt heel veel vaker dan wij denken, maar we houden ook met z’n allen onze mond dicht. Mensen sluiten zich er voor af, kunnen dat niet aankijken. Je systeem kan niet eens bedenken dat zoiets gebeurt, laat staan, zoals in mijn geval, aan beide kanten van de familie, vijf van elkaar onafhankelijke personen.”

Zwarte schaap

Het is niet Aarti’s doel om de mensen die haar hebben misbruikt, voor de rechter te slepen. „Mijn man vroeg of ik aangifte wilde doen en zocht alles uit, maar ik wilde dat niet. Ook nu wil ik hen niet bij hun naam noemen, dit maakt naar mijn idee niet uit voor het verhaal en het feit dat dit nooit had mogen gebeuren.

Ik werd voor alles en nog wat uitgemaakt, was een leugenaar, niet goed bij mijn hoofd, doorgedraaid en gek, toen ik hiermee naar buiten kwam. Het grootste gedeelte van mijn familie heeft mij de rug toegekeerd. Als je mij kent, kun je het je niet voorstellen dat ik mijn familie ooit zou opgeven voor een leugen. Wat zou het strafrecht mij nog brengen, behalve nog meer het zwarte schaap worden? Zo’n proces brengt ook trauma met zich mee.”

In 2010 begint Aarti met therapie, dat ze daarna jarenlang blijft volgen. „Eroverheen kom je nooit, het blijft altijd onderdeel van mijn leven. Ik ging er heel lang mee naar bed en ik werd ermee wakker, maar op een gegeven moment heb ik een knop omgezet. Het is een keuze, ik kan er niks meer aan veranderen, het is gebeurd. Maar ik heb vandaag de keuze om het wel of niet mijn leven te laten beïnvloeden.”

‘Ik vond mezelf altijd dom’

Nu heeft ze dus, ondanks haar turbulente jeugd, een masterdiploma op zak én haar eigen bedrijf. „Op school werd mij altijd verteld dat ik niet ver zou komen. Ik haalde mijn mavo-examen niet en ik vond mezelf altijd dom. Ik heb kneiterhard gewerkt voor alles dat ik heb bereikt. Als je iets wil, dan kun je dat ook behalen. Het enige dat je moet doen is enorm hard werken. Uiteindelijk heb ik, terwijl ik een baan had en twee jonge kinderen, mijn master behaald.”

In juni vorig jaar gaf ze haar baan in het kankeronderzoek op, in september stond ze bij de KvK om haar eigen bedrijf te beginnen. „Het heet My Soham, the art of building a Strong I AM. Soham betekent ‘ik ben’ in het Sanskrit, dat zijn mijn roots. Ik empower anderen om te leren leven vanuit hun hart. We krijgen zoveel manieren voorgeschoteld om de beste versie van jezelf te worden, maar je weet diep van binnen al heel goed welke versie dat is.”

‘Zelfs in je donkerste dagen heb je altijd iets om dankbaar voor te zijn’

En alhoewel het misbruik altijd bij haar blijft, heeft Aarti geleerd de lichtpuntjes te zien: „Zelfs in je donkerste dagen heb je altijd iets om dankbaar voor te zijn. Voor mij zijn dat de kleine dingen: een knuffel van mijn kinderen, de zon op mijn gezicht. Door de narigheid die ik heb meegemaakt, weet ik dat geluk juist in zulke kleine dingen zit. En die narigheid heb ik juist omgezet naar kracht.”

Haar kracht zet ze nu om in het helpen van anderen: „Ik weet dat ik die impact kan maken met een verhaal waar mensen zich doorgaans voor afsluiten, omdat ze niet willen bevatten dat dit gebeurt. Maar als we allemaal ons mond houden, komen we nergens.”

Leven op z’n kop: ‘Onze turntrainer zat naakt bij ons in de sauna’

Sarah verloor haar meervoudig gehandicapte dochter: ‘Zij heeft mij de grootste lessen geleerd’

Majories man kan door erfelijke ziekte CADASIL elk moment overlijden: ‘Gebeurt zoveel achter de voordeur’

Reacties