Zo maar een ochtend

Karel Kraakman 29 mei 2017

Je ogen knipperen. Je wordt wakker. Weer een dag, die je door moet zien te komen. Je zucht. Liggen blijven is geen optie. Het is al acht uur. Je weet het: acht uur, dat is al uitslapen. Je slaat de dekens van je af. Naar de badkamer. Opfrissen, daarna kleren aan, naar beneden, naar de keuken.

Je eerste ‘rit’, is naar het koffiezetapparaat. Als dat loopt, naar buiten, de ochtendkrant. Je grijpt ’em uit de bus. Wacht… er zit nog iets in. Je vloekt. Een aanmaning van het CJIB. De boete van 80 Euro is nu ineens 110 Euro geworden. Nuja, vakantiegeld is net binnen, en op vakantie ging je toch al niet. So what the hell, maakt het ook uit.

Chaggo sjok je weer naar binnen. De koffie is klaar. Je tapt in, gaat aan tafel zitten en leest de krant. Een ontbijt ? Mwah, geen zin aan, eerst die bak pleur naar binnen werken. Zien we later wel verder.
Je bladert de krant door. Politieke onzin, oorlogen, geweld, milieu, braderietje, diefstallen in de buurt en je eigen buurt, weersverwachtingen, nog een stripverhaaltje, en je vouwt ’em weer dicht.

De koffie is op inmiddels. Wat nu ? Inmiddels is het al bij al negen uur geworden. De bel gaat. Verbaasd sta je op. Wie kan dat nu zijn ? Je doet open, iemand van de sociale dienst. Een controleur. Hij zegt: ‘U bent heer "X", te "Y". En u heeft een uitkering ?’. Je knikt. ‘Ik moet nagaan of u er niet stiekem bijklust’, zegt ie. Onbegrijpelijk kijk je hem aan, hij gaat verder: ‘Maar ik zie het al, ‘t is in orde: u werkt niet. Goed, oke- en tot ziens maar weer’. Hij tikt wat op en soort Ipad, draait zich om en is weg. Verbouwereerd sta je nog even stil in de deuropening. Maar ook maar even, dan doe je de deur weer dicht en loopt weer naar de keuken.

Inmiddels zijn de buren ook wakker, door de dunne muurtje heen van je sociale huurwoning hoor je de vreemdste geluiden opstijgen, waaraan je aan de andere kant wel weer gewend bent. Gaat elke dag zo. Nog maar eens een bak pleur zetten. Het herinnert je eraan dat je straks nog even koffie moet halen, merk: Grauwe Ergernis. Dat is bijna op.