In the name of God?

De meeste mensen zijn niet bang voor het Opperwezen dat op onze blauwe planeet ook wel God wordt genoemd. Deze mensen vrezen niet Zijn Woord maar wel de daden, ja, de misdaden die men pleegt in Zijn naam.

Was de Holocaust werkelijk de wil van een goede God? Waarom bedekten katholieke leiders met de Mantel der Liefde de gruwel van Joodse kinderen die door ruwe zwarte laarzen in de roodvlammende ovens werden geschopt? Met gevouwen handen sloten deze heersers de ogen. En waarom stampte men concentratiekampen uit de grond, die men koste wat het koste wilde bouwen? Ja, Hitler was de nieuwe Messias, absoluut. Want terwijl de nazi-beulen op feestjes de Führer vol ontzag met Sieg Heil begroetten, werden mensen massaal vergast en nadien als afval op een berg uitgehongerde lijken gegooid.

En wat te denken van sommige westerse moraalapostels die haat prediken tegen moslima’s die in ons land een hoofddoek dragen? En in bepaalde landen zet men homoseksuelen zomaar achter slot en grendel. Die worden vanaf de eerste dag dagelijks verkracht door de bewakers, door mannelijke cipiers nota bene. Zijn wil geschiedde?

Lieve schaapjes

In de Naam van hun God worden zelfs imposante antieke bouwwerken platgebombardeerd, eeuwenoud cultureel erfgoed. En de atoombom? Deze uitvinding ontsproot wellicht uit het brein van duistere gevaarlijke wetenschappers. In de kathedralen echter spraken de goede herders: Ach, lieve schaapjes, dit is allemaal Gods werk. Ga in vrede. Maar vergeet je centen niet broederlijk met ons te delen. Amen.

En met zulke dwalingen kan ik een Nieuw Testament volschrijven of zelfs een hele Bijbel. Dit verhaal kwam in me op toen ik vannacht droomde dat ik in Jeruzalem voor de Klaagmuur stond.

Zondaars jawel, welkom in onze Aardse hel.
Zo zong Michael Jackson ooit in 1983:
If they say
Why (why?), why (why?)