Handige Harry

Een vriend van mij, Harry, is nogal handig. Dakkapel maken, sauna installeren, vijver aanleggen, wenteltrap bouwen – je kunt het zo gek niet bedenken of hij fikst het. En altijd zonder hulp.

Ik heb daar grote bewondering voor. Vooral omdat ik zelf nog maar net in staat ben een kapotte gloeilamp te vervangen. Toch moet hij in mij op één punt zijn meerdere erkennen.

Ooit betrok Harry een nieuwe woning en toen maakte ik voor het eerst kennis met zijn verbouwingsdrift. Operatie één was het uitbreken van de achterzijde. Daar plaatste hij een schuifpui. Met het oog op de naderende winter installeerde hij vervolgens alvast een open haard in de woonkamer met een afvoer dwars door het huis naar het dak. In de keuken legde hij eigenhandig kloeke plavuizen op de grond. Maar eerst regelde hij vloerverwarming; de vloer lag toch open, dus dat ging in één moeite door. Hulp nodig? Welnee.

Weer iets ingrijpends

Enkele jaren later verhuisde hij opnieuw. Van de wat karige tuin maakte hij een sfeervol mini-parkje, compleet met verhoogd terras, pergola en vijver met kleurige koikarpers. In de woonkamer bouwde hij een open haard met een sierlijke schouw. De keuken werd in zijn geheel vervangen, de sobere badkamer veranderde in een schitterend wellnessparadijsje, de bovenetage kreeg een sauna en, bijna vanzelfsprekend, een tweede toilet. Steeds als ik langskwam was er weer iets ingrijpends gebeurd.

Totdat het tijd werd voor een nieuw, nog uitdagender project.

Harry heeft een huis gekocht dat in een nogal bouwvallige staat verkeerde. Het heeft lang te koop gestaan; niemand durfde er kennelijk zijn handen aan te branden.

Harry wel.

Gesteun en gekreun

Het startschot klonk afgelopen voorjaar. Schuurtje bouwen, schutting om de tuin, bruggetje over de sloot en daarna binnen aan de slag. Op de eerste etage heeft hij een muur afgebroken om ruimte te maken voor een sauna en er is ook al een werkkamer ingepland.

Elke klus gaat hem makkelijk af, alles lukt. Hoewel… niet alles. Dat bleek toen ik afgelopen zondag bij hem in de woonkamer zat om de meest actuele vorderingen te bewonderen.

Harry ging een colaatje voor me halen. In de keuken hoorde ik een hoop gevloek, gesteun en gekreun. Kort daarna liep hij, met rood aangelopen hoofd, de kamer in met een nog niet aangesproken fles Pepsi in de hand. „Kun jij voor mij die dop eraf draaien?”, vroeg hij met een zucht. „Ik krijg het met geen mogelijkheid voor elkaar.”