Vluchtelingen

Cazimir Maximillian 27 mrt 2022

De oorlog in Oekraïne is begonnen. Zomaar uit het niets. Er is niks aangekondigd en dat Poetin over het algemeen nooit het achterste van zijn tong laat zien is nu wel duidelijk. Maar het is niet al te nieuw.

In 2014 woedden er al spanningen tussen Rusland en Oekraïne en stonden de woorden ‘Derde Wereldoorlog’ al groot in de Telegraaf-koppen. Na acht jaar is het er toch van gekomen. De Russen trekken het land binnen en bombarderen en schieten op alles; met wat voor reden eigenlijk? Iets met dat Poetin graag weer een Sovjetstaat wil hebben. Al heel snel nemen de Oekraïners de benen. Behalve de mannen, want die moeten in het leger vechten.

Kom maar naar hier. Dat was ook mijn eerste gedachte. En dat lijkt allemaal een goed uitgangspunt te hebben. Ze worden met open armen ontvangen bij de Poolse grens en in Nederland maken ze ruimte en onderdak voor deze mensen. Maar, wacht eens even…

Gisteren ben ik op mijn vrije dag eventjes een dagje naar Amsterdam gegaan en meteen in de trein besefte ik ook dat het niet slechts op het nieuws plaatsvond. Een Oekraïense vrouw en dochter zaten schuin achter me. De conducteur kwam langs en ze hoefden slechts hun paspoort te laten zien. Laat het nou net zo zijn dat een zitplaats verderop een jongeman uit Syrië zit (die ook wel verdomd goed Nederlands kon praten). Hij had een treinkaartje, maar hij weigerde die om aan de conducteur (en vervolgens conducteurs) te laten zien. De reden kan je al wel raden. Ondanks dat er even een ongemakkelijke sfeer was in de coupé, kan je hem ook slechts alleen maar gelijk geven. De conducteurs dropen uiteindelijk af, zonder zich nog naar deze jongeman toe te keren.

Hartelijke ontvangst vluchtelingen

Even inhaken: op het Journaal zag ik archiefbeelden over dat de Oekraïense vluchtelingen hartelijk werden ontvangen op het station van Boedapest. Voornamelijk het station van Boedapest bleef bij mij haken. In de zomer van 2015 ben ik daar met twee vrienden geweest en tijdens het wachten op de nachttrein zaten we op het stationsterras met bier de tijd te doden. Niet wetend dat exact hetzelfde kijkpunt vanaf het terras een week later het toneel zou zijn van een heel peloton van het Hongaarse leger; tot op de tanden bewapend. En waarom? Omdat er een Syrische vluchtelingenstroom was. En daar waren zij en ook de rest van Europa, wat minder blij mee.

Ja, ik herinner het me nog. Al die mensen die hun ‘apenlanden’ inruilden om hier zogenaamd geluk te zoeken, onze banen af te pakken, onze vrouwen af te pakken en lekker uitkeringen pakken. Daar waar wij zo bij de voedselbank zaten, liepen hunnie met boodschappentassen de supermarkt uit. Ik herinner me nog het massale digitale feestgedruis op conservatieve Facebookpagina’s als er weer een groep bootvluchtelingen was gezonken in de zee… Niet alleen mannen die hadden kunnen strijden in hun land (zoals de Oekraïense mannen) maar ook vrouwen en kinderen. Ik herinner me nog die Facebookplaatjes van bijvoorbeeld uitgehongerde of zelfs uiteengereten kindjes, die voor mij gewoon over grenzen gingen maar zogenaamd ‘satirisch’ bedoeld waren in plaats van racistisch.

Frikandellen en zware shag

En ja, door wie eigenlijk? Door uitgerangeerde types die natuurlijk bij de voedselbank zaten om geld vrij te houden voor dozen met twintig frikandellen, zware shag, stapels kratten bier en een resort aan de kust van een derde wereldland. Om maar wat te noemen.

Maar goed, kortom… Na al die jaren… Na al die tijd dat er geen geld was geweest en onze vrouwen gevaar liepen. Na al die tijd dat Nederland nog zo vol was. Na al die geitenneukers, zwartjoekels, haatbaarden, terroristen, verkrachters, dubbele paspoorten, gelukszoekers en dobbernegers… lijken we het dan nu toch EINDELIJK te begrijpen.

En zelfs Geert Wilders is stil.

Of nee, wacht… Dat is nog waar ook. Hunnie uit Oekraïne zijn natuurlijk witte mensen en dan is het anders… Zij zullen niet massaal onze banen inpikken, uitkeringen vangen en onze vrouwen een onveilig gevoel geven. Ze vluchten namelijk wel voor een oorlog en niet om geluk te zoeken. En ze worden aangevallen door de Russen in plaats van dat ze dat bij elkaar doen…

Maar toch, in 2018 waren we ook al niet zo blij met Lili en Howick…

Fijne dag verder.

Het beste van Metro in je inbox 🌐

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en ontvang tot drie keer per week een selectie van onze mooiste verhalen.