De banaan en de haan

Mijn dagelijkse kost op Twitter, Instagram en LinkedIn. Wat schrijft wie en wat voor plaatje voegt hij daaraan toe?

Terwijl mijn eerste was na lange tijd ronddraait in de wasserette, houd ik me bezig met mijn mobiel. Ik heb bij Haagse Tijden vijf exemplaren voor de vrienden gehaald. Op de Groot Hertoginnelaan heb ik mijn lege laserprintcartridge ingeleverd. Ik kon niets vinden op het internet. En zo waar mijn geheugen vertelde me precies waar het was. In de grote groene box met zijn vriendjes en vriendinnetjes.

Het plaatje met de banaan landt direct. Nederland staat ineens bol van de dickpic. Toen ik het woord voor het eerst als redacteur op de GAY Krant hoorde, begreep ik het woord niet direct. Ja, dergelijke woorden hoor je natuurlijk niet op de middelbare school in de jaren zestig. Ik hoor Vlaskamp met bolhoed op Populier dat absoluut niet zeggen! Van Krul en Van der Werf op Waldeck? Nee, die ook niet. ‘Not decent‘.

In mijn hoorspelvertalingen ben ik het woord ook nooit tegengekomen, bij Wole Soyinka of Gerry Jones of Francis Durbridge. Die schreven niet over deze ‘mannelijke zaak’.

Ze hadden hartelijk om een dickpic moeten lachen

Ik kan me niet voorstellen dat ik een van mijn vriendinnen ooit met een dickpic heb verrast. Ze hadden er misschien hartelijk om moeten lachen als het een grappige foto was geweest. Je ziet ze wel op kaarten staan, alhoewel… En de dames hadden me ook niet geloofd.

Bij de mannen ligt het iets anders. Ken ik ze van een bepaald mannenblad, dan hoort het bij het spel. Maar mannen die ik leuk of interessant of spannend vind, zo’n dickpic sturen? Nee, ze zouden mij absoluut niet meer serieus zien. En daar ben ik dan ook weer te scheiterig voor. En… waarom zou ik het doen? Ik sta al meer dan twintig jaar zonder ‘problemen’ ook als naaktmodel.

Misschien een goed idee om het plaatje als afschrikmiddel tegen die supersuperieure haantjes te gebruiken. En je hoort niets meer van ze zoals de dame op Twitter liet weten.

Aan de slag met de was!