Station Delft Campus Zuid

Oscar van Schijndel 9 feb 2020

Halfacht in de ochtend. Terwijl ik in mijn ochtendkrant indrukken van de wereld verzamel, verzamelt de trein in alle rust een paar minuten vertraging. De treinomroep meldt vervolgens de reden van de vertraging: “de trein is de helft van zijn vermogen kwijt”.

“Misschien moet NS maar met een andere bank zaken doen”, zegt meneer X in de tweezits achter me. Ik leg hem uit dat van de twee locomotieven er waarschijnlijk één defect is, maar dat 5 miljoen euro voldoende vermogen zou moeten zijn om negen rijtuigen te kunnen trekken.

Helaas slaat de stemming van meneer om als we in Rotterdam stilstaan. “Ze hadden wel even mogen zeggen dat de sprinter eerder in Den Haag is! Nu kom ik weer tien minuten te laat!”

Ik kijk op. Ik zie de sprinter voor ons wegrijden. De vijf minuten vertraging van onze intercity worden er wellicht tien. Onze planeet wordt geteisterd door rampen zoals het coronavirus, maar meneer dreigt slachtoffer te worden van de ultieme ramp: tien minuten te laat komen op het werk. “U reageert alsof u vijfhonderd euro per uur verdient”, zeg ik. “Dat verdien ik ook”, is het antwoord. Zou hij nu bedoelen: "Dat ontvang ik ook", of: "Ik vind dat ik daar recht op heb"?

Logischerwijs staan we halverwege Schiedam en Delft stil. De grapjurk in mij doet de neusvleugels dicht en imiteert de treinomroep: “Station Delft Campus Zuid”. Ik wil nog toevoegen: “De perrons zijn er nog niet maar de trein stopt er al wel”, maar ik word onderbroken door de echte omroep met de reden van het geboemel. Iets met een sprinter. Waarschijnlijk eentje die eerder in Den Haag is.

Ik stel me voor wat er zou zijn gebeurd als NS wél had omgeroepen dat de sprinter eerder in Den Haag was. Dan hadden 400 mensen uit de intercity dat arme sprintertje bestormd, en had NS vijf minuten extra nodig gehad om al die mensen in de vijf rijtuigen van die trein te duwen. Ik stel me de gezichten voor van de opeengepakte reizigers van die sprinter, die volgens plan in Den Haag Moerwijk alsnog door de intercity zou worden ingehaald. Maar mijn gedachten gaan vooral naar meneer X, die in dat geval een kwartier te laat op zijn werk zou komen. Goed, dat zal dan wel niet zo erg zijn als in werkelijkheid tien minuten te laat komen. Zeker niet als je, zoals hij, vijfhonderd euro per uur betaald krijgt.