Is onderwijs sexy?

Zucht.

Ik ga weer zeuren, omdat ik dat al een tijdje niet heb gedaan.

Ik ben één van de grootste fans van stakingen en protesteren, vooral als dit ten goede is voor hetgeen waarvoor wordt gevochten. In dit geval dus het onderwijs: mijn thuishaven.

Dit dacht Iris Driessen, docent Nederlands, waarschijnlijk ook toen ze duizend roze buttons met daarop de tekst "Onderwijs is sexy!" liet bedrukken. Hiermee probeerde ze aandacht te vestigen op het mooie beroep dat docent zijn is.

Maar ik stoor me aan de manier waarop ze dit doet, en de woordkeuze die ze gebruikt.

Ik, en vele andere vrouwelijke docenten met mij, zijn veel te vaak aangesproken met de meest walgelijke openingszinnen, variërend van: “als je mijn docent zou zijn….” tot “van jou zou ik wel privéles willen,” om ons aan te sluiten bij de “movement” die Iris probeert te creëren. Onderwijs is het overbrengen van kennis, van vaardigheden, maar het is ook de onlosmakelijke band die je creëert met je leerlingen. Onderwijs is mooi, en op sommige dagen vreselijk stom. Docent zijn is het meest mooie beroep op aarde, ongeacht de “aantrekkingskracht” die het heeft.

“Driessen schrijft dat ze met haar actie aandacht wil geven aan het imago van het docentenvak,” wordt er geschreven in het artikel dat een tijdje terug in Het Parool gepubliceerd is. Is iets pas aandacht waard als het sexy is? Wist ik niet. Laat me de ijskappen even opmaken in dat geval, of een lingerie setje aandoen bij het Midden-Oosten.

Dus nee, Iris. Onderwijs is niet sexy. Wat wel sexy is? Doneren aan de vele goede doelen die opgericht zijn om de bosbranden in Australië te bestrijden.

Go on and be sexy.