Voor alle held(inn)en

Deze blog zou kunnen gaan over de bijzondere momenten tijdens onze vakantie in Egypte. Over de waanzinnige onderwaterwereld die we daar aanschouwden, tijdens een bijzondere snorkeltour. Die zo mooi was, dat we uren in het water bleven en we plotseling werden verrast door laagtij, waardoor het rif bijna bloot kwam te liggen en we al klunend over het koraal terug aan land moesten zien te komen. Waarbij we zeedieren zagen waarvan we het bestaan niet kenden en koralen in de meest prachtige kleuren en vormen.

Ook zou deze blog kunnen gaan over een bootexcursie, waarbij we vol verwachting ons schitterende resort verruilden voor een dag op zee in de hoop met wilde dolfijnen te kunnen zwemmen, waarvan we uiteindelijk slechts vanaf verre afstand een glimp konden opvangen, in het bijzijn van drie andere boten met honderden toeristen. Waarbij we na een poosje morren en klagen de slappe lach kregen, zittend op de septische tank op de boeg van het schip. Of over die zandstorm, die vanuit het niets opstak waardoor we uren later nog steeds een laag stof op onze spullen vonden en de zandkorrels tussen onze tanden bleven knarsen. Toch gaat deze blog over iets anders. Iets waarbij al het voorgaande verzwakt.

Namelijk over de dames die we ontmoetten tijdens het dagje op de boot. Leuke vrouwen van onze leeftijd, voor wie deze vakantie extra bijzonder moest worden. Omdat het wellicht hun laatste zou zijn. Eén van de dames had onlangs het slechte nieuws gekregen dat ze was uitbehandeld, na een lange strijd tegen kanker. De artsen konden niets meer voor haar doen en in de tijd die haar nog restte, moest ze nog maar zoveel mogelijk genieten. Daarom was ze met haar vriendin naar Egypte gekomen. En hoewel de vakantie op sommige vlakken niet was geweest wat ze had gehoopt, had ze meer genoten dan ooit. Bij het horen van haar verhaal voelde ik me klein worden. Klein en onbeduidend. Want kan ons dit niet allemaal overkomen? Zouden we niet al onze dagen moeten beleven alsof het de laatste is? Terwijl we ons bezighouden met allerlei zaken die er niet toe doen, vergeten we te genieten van het moment en te waarderen wat we hebben.

Daarom gaat deze blog over alle helden en heldinnen die strijden tegen kanker of welke andere ziekte dan ook. Voor hen die het gevecht hebben overwonnen en voor hen die we zijn verloren na hun dappere strijd. Opdat zij nooit vergeten zullen worden en hun strijd altijd herinnerd.