Als het verleden het heden wordt

Mijn hart,
hard kloppend in mijn borstkas
als ik wakker schrik uit een droom
die geen droom is maar de harde realiteit:
Ik raak je kwijt

Langzaam en stukje bij beetje
drijf je verder bij me vandaan.
Meegevoerd door de golven, terug in de tijd
tot ik compleet uit jouw zicht ben
en niet meer in je herinneringen zal bestaan.

Dat vooruitzicht maakt me verdrietig
dus ik denk er liever niet aan.
Maar vannacht kreeg ik het zo helder voor ogen
en was er geen ontsnappen aan.

Nu lig ik wakker met een open vizier
en staar naar het plafond.
Gedachtes komen op me af
ik duw ze snel weer weg
en zou met heel mijn hart willen
dat ik de tijd bevriezen kon.

Want pap, je bent de liefste vader
die ik me kan wensen
al lijk je inmiddels meer op een kind,
steeds verder verwijderd van de “grote mensen”

Zittend op een glijbaan,
waarvan je langzaam maar toch te snel
afglijdt naar een andere wereld,
ik hoop dat het een mooie is.

En nu de rollen omdraaien
ben ik er voor jou
want welke rol je ook vervult
en hoeveel je nog zult veranderen
je blijft voor mij een prachtig mens
waar ik onvoorwaardelijk van hou!