Corrumperende cadeautjes

Op kosten van de belastingbetaler kunnen 45-plussers die minimaal twaalf uur per week werken, gebruikmaken van de ‘Tijdelijke subsidieregeling ontwikkeladvies vijfenveertigplussers’ en daar hopelijk wat beter van worden. Op het oog geeft dat weinig aanleiding tot kritiek. Wie echter de regeling nader beschouwt, kan tot geen andere conclusie komen dan dat er achter dit ‘gratis ontwikkeltraject’ een idiote en corrumperende regeling schuilgaat.

Binnen de regeling is in totaal vijftien miljoen (!) euro beschikbaar. Coachingsbedrijven pikken graag een graantje mee uit de volle ruif en vallen over elkaar heen in het bij elkaar harken van klantjes, of die nu coaching nodig hebben of niet. En dat is niet voor niets. Voor een individueel coachingstraject van vier uur, ontvangen zij een bedrag van maar liefst € 600, een uurtarief waar menig zzp’er van droomt.

Een dergelijke regeling corrumpeert. Een pot geld van vijftien miljoen trekt niet alleen mensen die het echt nodig hebben, maar vooral ook hen die hierin de mogelijkheid tot een gratis uitje zien: zonder kosten op avontuur in coachingsland. Wie weet heb je er ook nog wat aan. Daarmee schiet de regeling zijn doel voorbij en wordt een groot deel van het geld over de balk gegooid.

Wie immers in de doelgroep zit en echt werk wil maken van een heroriëntatie op het eigen leven en werk, is waarschijnlijk in staat om een dergelijk traject (tegen lagere tarieven) zelf te betalen of heeft een werkgever die best bereid is een steentje bij te dragen. En mocht dat niet zo zijn, dan geldt nog steeds: wie wil veranderen of zich wil ontwikkelen, moet keuzes maken en investeren. Prima wanneer er een regeling is voor wie begeleiding nodig heeft en het echt niet kan betalen, maar dan een met normale tarieven en een aanvraag die via de overheid loopt.

Het beschikbaar stellen van een dergelijke som geld voor een ontwikkelingsuitje voor een selecte groep draagt bovendien bij aan het vergroten van verschillen. Een overheid die wil bijdragen aan het verkleinen van die verschillen, geeft geen vrijblijvende coachingsavontuurtjes weg aan hen die aardig mee kunnen komen. Zo’n overheid investeert in het structureel verbeteren van een samenleving waarin grote groepen mensen vastlopen. Mensen die ziek zijn, mensen die ontslagen dreigen te worden, ouderen die al jaren werkloos zijn, ze worden uitgesloten. De enigen waarvan we nú zeker weten dat ze er beter van worden, zijn de coachingsbedrijven die de ruif zo efficiënt mogelijk leegeten.