Offline | Online

Annatascha Udinga 18 jan 2019

Snel op en neer bewegende duimen, gebogen nekken, totaal geen besef van de wereld om hen heen. Wachtend op de bus van 06.30 uur op het hoofdstation in Groningen zie ik bijna bij elke bushalte mensen dit gedrag vertonen. Ze zijn verzonken in de telefoon, de online wereld. Het lijken net robots.

Maar er bestaat ook nog een ‘offline’ wereld. In deze wereld gebeuren ook prachtige dingen. Een beetje geërgerd over dit gedrag kijk ik intussen rond. De ergernis verandert al snel in glimlachen. Want wat zie ik? Ik zie iemand rennen richting het station met twee koffers in elke hand. Knap, want diegene rent met hoge hakken aan en zo te zien zijn de koffers niet licht.

Naar links kijkend vallen mij twee personen op. Ze hebben allebei een zeer opvallende outfit aan die je niet dagelijks tegenkomt. Combinatie van kleuren die je normaal gesproken niet combineert. Maar het past bij deze personen. Net even anders dan anders. Fantastisch dat mensen zo ‘anders’ kunnen en durven te zijn.

In mijn rechterooghoek zie ik iemand mijn kant op komen lopen. Ik kijk op en zie dat een zwerver contact met mij probeert te maken. We hebben oogcontact en hij vraagt vriendelijk om een euro. Meestal heb ik wel kleingeld bij me. Ik geef de zwerver twee euro. Hij schudt mij blij de hand en bedankt mij vriendelijk.

Ik kijk hem na. Vanuit richting stad zie ik een groepje jongeren lachen, gieren en brullen. Je kunt zien dat ze lichtelijk aangeschoten zijn. Eén van die jongeren komt met een plof naast mij zitten. Hij kijkt mij aan (ik sta daar in mijn kantooroutfit en laptoptas) en vraagt of ik ook op stap ben geweest. Lachend geef ik hem antwoord: ,,Nee joh, ben op weg naar mijn werk. En als ik al op stap ga, dan maak ik het niet meer zo laat.” Hij observeert mij en zegt: ,,U bent toch nog niet zo oud?” Weer moet ik lachen. Ik had zijn moeder kunnen zijn. We raken in gesprek.

Ah, daar is ‘mijn’ bus. Ik neem plaats en zie bij het wegrijden dat de meeste mensen nog steeds intens in hun telefoon gedoken zijn. Als ik dan bekijk wat ik op één ochtend offline meemaak, dan is het toch de moeite waard om af en toe niet in de digitale wereld verzonken te zijn. Voorkom dat je een robot wordt. Blijf mens.