Aandacht

Na duizenden woonwerk kilometers, snakte mijn trouwe tweewieler naar onderhoud. Niet halfslachtig, zoals ketting smeren zonder deze eerst schoon te maken of banden oppompen met liefdeloze, koude buitenlucht. Nee, fietsje had behoefte aan de toegewijde liefde van een vakman, een echte fietsenmaker met serieus gereedschap en verstand van zaken. Ik merkte dat onze mechanische communicatie de laatste tijd wat stroever, of beter gezegd, luider verliep. Het gekraak van de ketting en gepiep van het slingerende achterwiel, dat elke omwenteling frivool het spatbord aantikte, knaagde aan mijn geweten. Uit ervaring wist ik dat negeren van een piepende partner een ogenschijnlijk goed huwelijk volledig kon ontwrichten. Ik besloot derhalve een snipperdag op te offeren voor de broodnodige aandacht. Die tijd was nodig, aangezien mijn fiets uit Soest kwam en ik uit Son. Afgezien van de overeenkomst tussen de eerste twee letters zit er vooral veel afstand tussen beide plaatsen. 76 Kilometer hemelsbreed wel te verstaan. Mijn rollende metgezel bestelde ik dit voorjaar via een webwinkel. Thuis op de bank haal je elke winkel in huis, zodra het op garantie of onderhoud aankomt wordt de keerzijde van comfortabel online shoppen blootgelegd. Er lag een zonnige novemberdag voor ons en we gleden al vroeg door het ontwakende landschap. Op weg naar station Eindhoven, waar de trein van iets na negenen op ons wachtte. Als een angstige hond, week aluminium ros geen moment van m’n zij in de drukke stationshal. Dromerig klauteren we het perron op, maar moeten omkeren als blijkt dat we de verkeerde trap hebben beklommen. De afdaling blijkt geen sinecure. De blokkerende wielen beginnen te glijden in de spekgladde trapgoten en met alsmaar versnellende pas bereik ik zonder botbreuken het trapeinde. Volgende keer nemen we de lift. Bijkomend van de schrik, zitten we even later op een leeg fietsbalkon. In ’s Hertogenbosch stappen nieuwe reizigers in, waaronder een viertal dames van middelbare leeftijd. Met enkele andere reizigers rest voor hen enkel een staanplaats. Ontstemd kijken de vrouwen hoe fietsje en ik vier klapstoeltjes bezetten. Nog voor vertrek zetten ze hun minachtende blikken kracht bij door luid te ageren tegen de aanwezigheid van mijn fiets. Als een gentleman sta ik de stoeltjes af, terwijl ik de dames erop wijs dat buiten de spits een fiets hier voorrang heeft. Ze zijn niet onder de indruk. Als dank voor de vier zitplaatsen mag ik tot Utrecht hun oeverloze gezwam aanhoren.