Pompoentijd

Onlangs heb ik mijn honderdduizendste krant gegleufd. Dat is langs iedereen heen gegaan: Persgroep Nederland, mijn collega-papierventers en, ondanks het zorgvuldig bijgehouden excelsheet, ook mijzelf. Het is geen onderwerp van aandacht. ’s Ochtends vroeg gaat de focus allereerst uit naar de actuele weerssituatie, om daarna plaats te maken voor een analyse van potentiële verstoringen in de dagelijkse routine. Ondanks de traag op gang komende herfst, bestaat al enige tijd het gevaar dat een verlate gaap gepaard gaat met een hap uit een spinnenweb of, bij westenwindvlagen, een hagelbui van eikels op mijn hoofd. Eind oktober vormen spontaan opdoemende pompoenen een extra risico. We schijnen tegenwoordig massaal aan Halloween te doen. Wat valt er in vredesnaam te vieren rond terugkerende zielen van doden van het afgelopen jaar die een nieuw lichaam willen bemachtigen? We leggen voedsel voor ze klaar – pompoenen – en verjagen infiltrerende boze geesten met maskers – van pompoenen. Daar gaat het mis: de meeste pompoenen zijn voor de sier, noch te eten noch voorzien van een afschrikwekkend mombakkes. Wat moet een verdwaalde geest nu? Om de dolende de weg te wijzen naar Horror Event ‘Screams’ heeft Avonturenpark Hellendoorn bijstand uit onverwachte hoek gekregen: in lokale kerken smeken doodsbange gereformeerden dat de duivel zich daar niet zal manifesteren. Voor betere reclame kun je niet bidden. Of ik in sprookjes geloof? Ja, natuurlijk. Elke ochtend opnieuw hoop ik dat een pompoen verandert in een koets om me op te halen voor de viering van mijn bezorgjubileum. Ik heb de hele dag tijd!

#BinnenDoorDenker – www.robertbeernink.nl