Kunstbeleving
’Kijk’. Ik wijs naar het scherm. Er plopt een schilderij van Rothko in beeld. Rood Roze en Groen. Ik had hem al even in de favorietenbalk gezet. Triomfantelijk kijk ik man aan. ‘Dit zou volgens mij goed staan op de muur boven de tv. Deze roodtinten passen precies bij de gordijnen. ‘En die kleur groen…’ ik tuur de kamer rond totdat ik met overtuiging tik op een van onze eetkamerstoelen ‘is precies dezelfde’. Ik maak mijn zin af met nauwelijks ingehouden geestdrift.
Man zegt niets, kauwt rustig door, kijkt even opzij, naar zoon. ’Zo’ zegt hij ten slotte. ‘Dat is jouw kunstbeleving, dat het bij de gordijnen en de stoelen moet passen’. Ik val even stil. Mijn gedachten dwalen af naar mijn vorige huis, in Utrecht. Een vriendin zei me toen ‘het is mooi, maar nu even stoppen hoor, met al die op elkaar afgestemde kleuren’. Ze hield hierbij demonstratief een theedoek omhoog. Exact de kleuren van het schilderij (ook een Rothko) boven mijn ladekast.
Ik voel me in mijn hemd gezet. Alsof ik op een beperking word betrapt. ‘Misschien heb je gelijk, moeten we gewoon eens naar een Kunstuitleen, kijken of ze daar wat geschikts hebben’. Wat dacht je van ‘niets’ zegt man voordat hij zijn laatste hap neemt. ‘Gewoon, niets ophangen’. ‘Zo gek is het toch niet, dat ik rekening houd met kleuren’ verdedig ik mezelf. Deze kamer is niet heel groot. Het moet toch een beetje harmoniëren, vervolg ik dwaas. ‘Het is geen museum’.
‘Ik weet het’ roept zoon uit. We nemen gewoon mijn kunst. Mama, je vond mijn tekening toch zo mooi, nou dan’. Blij kijkt hij ons aan. Man schiet in de lach, strijkt hem over zijn haar. ‘Ja’ knikken we allebei naar hem, dat is waar.
Nu hangen er al een jaar, twee schilderijen van zoon boven elkaar. Weliswaar niet boven de tv. Een sneeuwpop, daaronder een grote boom met gekleurde bladeren. ‘Winter en herfst’. Goede vlakverdeling voor een vijfjarige, knikt schoonzus peinzend als ze ervoor staat. Dat ook, reageer ik. ‘En ik vind de kleuren prachtig’.
(Mark Rothko, 1903-1970, was een Amerikaanse schilder. Marcus Rothkowitz, zoals hij oorspronkelijk heette, was een vertegenwoordiger van het abstract expressionisme, de zogenaamde colorfield-stroming)