Als door een wesp gestoken

Het is een goed wespenjaar. Nou ja, goed? Zo zou ik het eigenlijk niet willen en moeten noemen. Maar in ieder geval waren er in deze zomervakantie heel veel wespen.

Zo zat er vlakbij de voordeur van mijn dochter een wespennest. De beestjes vlogen af en aan. “Ach, een beetje gif er in spuiten en je bent er zo vanaf”, zei ik opgewekt. Maar niemand stond te springen om dit klusje te gaan klaren.

Resoluut pakte ik de flacon en spoot het poeder linea recta in het wespennest.

“Dat zal ze leren”, zei ik stoer.

Mijn heldhaftig gedrag werd alom geprezen.

Maar helaas …helaas is daar nu nog maar bar weinig van over.

Want laatst zat ik in onze tuin rustig de krant te lezen toen ik opeens een mega steek in mijn hand voelde die helemaal doortrok naar mijn pols. “Wat is dit?”, dacht ik. Want ik begreep werkelijk niet waar die helse pijn opeens vandaan kwam. Mijn krant liet ik op de grond vallen en daar zag ik een dode wesp op mijn schoot liggen. Van te voren had hij zijn komst ook niet even zoemend om mijn hoofd aangekondigd. Waar hij zo 1-2-3 vandaan kwam was voor mij dan ook een compleet raadsel.

‘Als door een wesp gestoken’, sprong ik op om er in de keuken azijn op te doen. Maar dat hielp niet echt en er verscheen al snel een dikke stekende rode bult, waar ik nog dagen last van had.

Tja, en wat ik nu nog het ergste van dit alles vond, was dat ik mijn heldenstatus in één keer kwijt was.

Want wat ik vroeger nooit deed; haalde ik laatst met zoetigheid in mijn handen allerlei malle capriolen uit om zo snel mogelijk aan een zoemende wesp te ontkomen. Dit ontlokte bij mijn vrolijk lachende dochter de woorden: “waar is die stoere mama van mij nou toch gebleven?”

Zo zie je maar weer …mijn roem was helaas tijdelijk!

Marijke van den Berg