Lezerscolumn: “Ken Uzelf”

Iedere werkdag schrijft een lezer van Metro een column over wat hem of haar bezighoudt: Slinkse Wijze

Ken uzelf. Op alle levels van jouw wezen, hetgeen jij belichaamd. Wie ben je, wat ben je, ben je uberhaupt? Om te zijn zul je het pad van overgave moeten bewandelen. Wat het zwaar maakt is dat strijd hier lijnrecht tegenover staat. We willen als mens nu eenmaal de controle vasthouden en de grip, die we denken te hebben, bewaren. Vaak houden we ons ergens aan vast omdat we bang zijn voor wat er komen gaat, het onbekende. Iets kan alleen worden opgeheven door het tegendeel, dus loslaten is het sterkste antwoord op vastklampen. Loslaten vanuit volledige overgave, acceptatie en vertrouwen. Dit vertrouwen vind je door jezelf vrij te maken van het denken en je aandacht naar je hart te richten. Je hart is jouw gevoelscentrum en hier vind je de verdrongen, onverwerkte pijn en het verdriet waar je het liefst ver vandaan zou willen blijven. Tegelijkertijd is het jouw hart die je al het vertrouwen en de (zelf)liefde schenkt. Zodra je iets vanuit liefde doet, omdat het je passie is, zal dit in alles doorklinken. Wat je geeft krijg je terug.

Veilig afbakenen, bang in de chaos te geraken terwijl juist daar innerlijke schatten te vinden zijn. Orde is niet goed of slecht, chaos evenmin. De orde die je graag wilt behouden zorgt juist voor begrenzing en zo houd je je ‘probleem’, de ongemakken die je ervaart, zelf in stand. Durf los te laten, want je zult niet verdrinken. Je zal jezelf enkel bevrijden van de door jezelf gecreëerde structuren/patronen/kaders die zo verstikkend zijn. Ruimte creëren door te ademen, adem/beweeg- ruimte, naar buiten, de open vlakte opzoeken. "Alles dat leeft beweegt, ik dien ervoor te zorgen dat ik meebeweeg. Even ruimte, geef me space. Er is vast een reden dat alles zo zijn reden heeft". Vindt het vertrouwen.

Alles laat zich van binnenuit manifesteren. Jij bent de wereld – jij bent het universum. Zo kun je alle verschillende werelden binnentreden. Raak niet vastgeroest in de dichtere vorm van de realiteit door jezelf ervan te overtuigen dat het de enige realiteit is. Het is de enige realiteit die jij momenteel kunt waarnemen, via de vijf zintuigen en dat is wat het echt doet lijken, maar is het de waarheid?

De meer dichtere realiteit/wereld is waar je pijn en lijden ervaart. Er heerst een verlangen, het is materialisme. Tuurlijk is er ook welbehagen, maar dit zal altijd met een vorm van lijden gepaard gaan en het zal tevens nooit voldoende zijn. Je zult altijd verlangen naar meer om zo dat ene moment van voldoening/gradificatie opnieuw te mogen ervaren. Ik heb uit gesprekken met cliënten mogen leren dat het fysieke verlangen vaak een uiting is van een spiritueel verlangen. We streven een eeuwig gevoel van gelukzalgheid na, maar door toe te geven aan een tijdelijk behagen weerhouden we ons hiervan. Dit is de paradox.