De Verlenging

Het deel dat de wedstrijd spannender maakte. Waarvan je adem even stokte en je hart twee keer zo snel klopte. Het deel waarbij emotie een hoger niveau bereikte. Waarbij mensen weer een werden en tranen van geluk en verdriet niet ver van elkaar lagen. Maar ook het deel waar helden werden geboren en de schlemiel zelden ontkwam. Het deel waarbij iedereen toekeek en zelfs opa zijn bedtijd nog even verschoof. Het deel dat van de bank een trampoline maakte en van het tapijt op de vloer een surfplank. Maar zelden was de verlenging het deel waar pa rustig de frituur aanzette. Het deel waarbij iemand naar de koelkast liep om drinken te halen.

Waarbij de vaatwasser nog even werd ingepakt of de afwas werd gedaan, de was werd opgevouwen of de gordijnen dicht gedaan. De verlenging was niet alleen een verlengstuk van de wedstrijd, maar ook een verlengstuk van het samen zijn. Een verlengstuk dat verenigde en even deed vergeten dat de buurman, die snel de hond uitliet, voor het raam stond mee te kijken. Alom, een verlengstuk dat herinneringen oproept. Toen de broertjes De Boer nog tussen de lijnen stonden en Van der Sar nog onder de lat. Toen de radio onder je bed nog stiekem aanging om Jack van Gelder verslag te horen doen. Toen alles nog groot leek, omdat je zelf misschien nog klein was. Waarover je na praatte met je vriendjes, en je moeder uit de krant las. Groter en groter werd je, en iedereen van toen steeds ouder. Desalniettemin nog steeds schouder aan schouder. De verlenging is er een om over te schrijven, of om in gedachten nog even naar de tijd van toen te drijven.