Wat willen Dille & Kamille?

In 1974 begon Dille & Kamille in Utrecht. Dat maakt de winkelketen 43 jaar oud. 2 keer zo oud als de meisjes die ik zie fietsen met de bio-katoenen tasjes van de winkel over hun schouder. Als ik die energieke wichten zie, laten ze mij met een verward hoofd achter.

Wie zijn die meisjes?

Ik weet dat je binnen gevangenismuren met een gekleurde zakdoek uit je kontzak kunt verklappen waar, door wie en door hoevelen je vernederd wilt worden. Dat weet ik niet uit eigen ervaring: ook bij ons blijft de TV soms té lang aan staan. Niet alle kennis is gewenst of eigen.

Zoeken die meisjes gewoon contact?

Een bio-katoenen tas moet je hergebruiken. Steekt daar het geheim? Zijn het milieubewuste meisjes? Willen ze duiden dat het qua milieuproblematiek BOEM en HO is? En waarom fietsen ze dan op barrels die meer roest meezeulen dan de Rainbow Warrior destijds, nét voordat een Franse 007 de boot ontdeed van alle oppervlaktespanning?

Willen die meisjes hergebruikt worden?

Ik leg mijzelf de woorden maar in de mond. Het zijn aantrekkelijke meisjes. Soms wat bleek en tenger, maar gemiddeld genomen (…) zou ik ze van bio-katoen "kunnen" geven. Ik zou het ze willen vragen, maar ze schieten door de stad als zilvervisjes door een studentenflat.

Ik ben altijd te laat.

Ook Google heeft geen antwoord. Niet eens een poging daartoe. De Dilletjes & Kamilletjes zijn minstens zo raadselachtig als de winkel zelf. Waarom ben je fan van een zaak waar de mussenflat, de egelmand en het paddenhuis net zo gretig in je mandje springen als de kiemgroente voor alfalfa, taugé en mosterdkers?

En 61 producten waar bamboe voor is vermoord!

Zoek ik er teveel achter? Is het een fase? Mijn eigen vrouw had vroeger een doorgerotte Greenpeace-fiets. En eerlijk is eerlijk, ik ben ook wel eens door een winkel van Dille & Kamille heen gelopen. Uiteraard in het buitenland, want hier heb ik een reputatie hoog te houden.

Ben ik medeschuldig aan het probleem?

Toen ik nog thuis woonde attendeerden mijn ouders mij op de kerksoos. Ik wees dat feest resoluut van de hand. De kerk was stom. Later ontdekte ik dat de kerksoos dé plaats was om je maagdelijkheid te verliezen. Als je geluk had meerdere keren op een avond.

Ik wist het niet.

Ik weet zeker dat er ook zoiets schuil gaat achter de tas van Dille & Kamille. Het gaat niet om duurzaam. Het zijn callgirls die communiceren per tasje. Ze adverteren hun diensten op € 2,95 bio-katoen. En in mijn hoofd zingt de dichter: "Dille & Kamille, trillen met die billen!"