“Manfred, je bent een arrogante en ondankbare lul”

Een dag in het leven van Goofy, de zwart/wit (denkende) kater uit Maarssen.

6:00
De lucht wordt door de ochtendzon verwarmt en oranje gekleurd. In een opgevouwen houding lig ik op het dak van mijn tuinhuis. Elke dag kijk ik uit op het bruggetje bij het water, de plek waar ik mijn eerste huismus had gevangen. Het mooiste bruggetje van Maarssen. Het koele zomerbriesje waait door mijn glanzende vacht dat ik net frisgewassen heb. Langs het water zie ik twee dikke, besnorde mensen met elkaar te praten. De mens met de walrussnor lacht schaapachtig mee om de grap van de mens met de zeeleeuw snor. Ik rol me om en doe mijn ogen dicht.

7:20
De verveling slaat toe. Na een paar intensieve yoga strekoefeningen ben ik verslagen op het bankje langs het water gaan liggen, waar ik nu naar een voorbijdrijvende zwaan aan het kijken ben. Ik heb de zwaan Manfred genoemd. We hebben oogcontact. Het zou hartstikke gezellig zijn als Manfred niet zo een arrogante lul was. Arrogant en neerbuigend kijkt de zwaan mij aan. Hij blaast naar me. Erg onredelijk. Ik blaas terug. De walrus en zeeleeuw snor-achtige komen naast me zitten. Ze gooien afgescheurde stukken brood in het water. Woedend verslindt Manfred het brood. “Je bent een arrogante en ondankbare lul!” Miauw ik naar de zwaan. Hij kan mij toch niet verstaan.

10:00
Ik ben in shock. Toen mijn neus de geur rook van goedkope huismerk kattenvoer. Ik ben gekwetst. Ben ik niet iets meer waard dan huismerk kattenbrokjes dat in de bonus was? Ik ben woedend. Deze mensen mogen in mijn huis wonen en in ruil daarvoor schotelen ze mij deze shit voor? Na een succesvolle poging om mijn huisgenoot te laten verongelukken door opstandig voor hun voeten te gaan liggen als ze wegliepen heb ik de boel even gerelativeerd. Woedend verslind ik mijn brokjes terwijl er over mijn bol wordt gestreeld. Wacht maar tot ik de volgende keer plotseling voor de trap ga liggen en je je nek breekt, bitch.