Film van 18 seconden

Vrijdag. De telefoon gaat. Op het eerste gehoor goed nieuws. Alles heeft naar behoren gewerkt. Alles doet het nog. Het toeval wilde dat ik op dat moment wel wat goed nieuws kon gebruiken. Maar aan het einde van het gesprek leek ik wel een rol te hebben gespeeld in een science-fiction thriller. Alleen is deze thriller waargebeurd en heeft geen van de hoofdrolspelers bewust gekozen voor datgene wat er is gebeurd.

Het is mijn vader die aan de andere kant van de lijn zit. Volgens hem waren het 18 seconden. Maar ze leken een eeuwigheid te duren. Hij wachtte op een teken van leven, dat maar niet kwam. Niet van mij, een familielid, een kennis of een vriend. Hij wachtte op een teken van leven van zichzelf. Preciezer: van zijn ICD, zijn Implanteerbare Cardioverter Defibrillator. Hij had namelijk een hartstilstand gekregen.

Gedurende 18 seconden stond de motor van zijn leven stil. Er was geen toekomst, alleen het nu en het verleden. Hij zag dat verleden aan zich voorbij trekken. Zijn school, zijn werk, zijn familie, de blaaskapel. Hoe hij de vrouw van zijn leven ontmoette, met haar trouwde en een gezinnetje stichtte. Zijn zoon, die na acht zware jaren aan de universiteit afstudeerde. Al veertig jaar lang naar dezelfde vakantiebestemming, die een tweede thuis was geworden. Zijn vrouw, die in 2015 na drie jaar ziekbed overleed, en hem vanuit die onbekende wereld leek te zeggen: “niet nu, ga door!”. Juist op dat moment gaf de ICD het sein “doorgaan”.

Ik ben hevig geschrokken van het relaas van mijn vader, maar vooral opgelucht dat hij die film van 18 seconden kan navertellen. Probeer het maar eens. Stel jezelf gedurende 18 seconden je leven voor, dat als een film aan je voorbijtrekt. Hoe ziet jouw film eruit? Juist. Zorg ervoor, dat die film geen vlakke lijn is, maar een beetje interessant. Het leven met al zijn ups en downs. Koester het. Gebruik nu de dieptepunten uit je verleden om er in de toekomst hoogtepunten mee te bereiken. Want voor je het goed en wel beseft, ben je zelf __________