De sportschool

Ik heb me ingeschreven bij de sportschool. Zomaar opeens. Het was er blijkbaar tijd voor. Een paar dagen geleden had ik opeens een telefoon in mijn handen waarmee ik de sportschool in Almere belde; een dag later kocht ik nieuwe Asics sportschoenen. Ik liep een rondje door de winkel om ze te passen en ik voelde ik me gelijk al een stuk fitter. Weer een dag later had ik de rondleiding bij de sportschool, de intake en de eerste meting. Wil je niet eerst een proefweek? Nee hoor, ik begin gelijk. Samen maken we een plan voor 10 weken, met een personal trainer. Niks voor mij, althans, de oude mij. Ik wil blijkbaar niet weer helemaal de oude worden, maar de nieuwe.
De eerste meting wordt afgenomen door een jonge gast met een indrukwekkend schouderlandschap. Zijn bovenarmen passen ternauwernood in zijn t-shirt. Hij meet mijn bloeddruk, hartslag, lengte en gewicht. Hij ziet dat mijn BMI-score precies past bij zijn eerste indruk toen hij mijn armpjes zag bungelen, maar hij zegt er niks over.
Dan gaan we nu je armkracht meten, zegt hij.
Bij mij zit het t-shirt nog wat ruimer. ‘Nog’ dus hè, ik moet nog beginnen, let wel! Over 10 weken spreken we elkaar weer. Mijn hele kledingvoorraad kan ik opnieuw gaan aanschaffen. Ja lach er maar om, het is een dure business, dat heb ik al wel in de gaten.
Maar goed, de armkracht, daar was ik gebleven. Arme ik. Ik trek zo hard als ik kan aan een trektouw dat in een apparaat verdwijnt, mijn aders bij mijn slaap knallen uit elkaar, straks trek ik dat apparaat nog kapot, zit dat apparaat wel stevig genoeg aan de muur, ik trek het niet meer, ik trek drie jaar vermoeidheid aan gort, ik trek mezelf eruit, ik trek 10 weken non-stop als het moet, ik hoor ‘Ga door, ga door’, ik tril als een rietje, ik stijg boven mezelf uit en ik scoor in het vakje ‘Redelijk’. Er is nog één niveau lager. En nog drie niveaus hoger.
Daarna de wallsit, zo lang mogelijk tegen de muur zitten graag. Há, die had ik thuis al een paar keer geoefend met de Seven-minutes-workout-app, maar dat zeg ik lekker niet. Hoppa, ruim anderhalve minuut, hier scoor ik gemiddeld.
Dan nog een buikspieroefening (bovengemiddeld) en een stretchoefening (ambtenarenniveau). Al met al ben ik lichamelijk 39, wat 34 kan worden, hoewel ik eigenlijk 38 ben. Als laatste een aantal antwoorden op medische vragen die het schouderlandschap invult in de computer.
Ik zie ergens ‘Rense heefd’ staan. Renze is met een z, zeg ik.

Volgende week de fietstest.