De rollen omgedraaid

27 graden. Het zonnetje schijnt, de terrassen lopen vol en mensen hebben standaard een glimlach op hun gezicht. Wat is het lekker he, die zon. Op dit soort dagen had ik zo graag een achtertuin willen hebben. Maar helaas, dat kan niet op driehoog. Dan zit er maar 1 ding op: het park. Mijn moeder is een dagje naar Amsterdam gekomen, om samen met haar dochters wat tijd door te brengen en lekker te genieten van de zon. We gaan dus naar het park. ‘Nee toch Val, gaan we zo op het gras zitten?’ is de eerste reactie die ik uit mijn moeders mond hoor komen terwijl we het park inlopen. ‘Dat is toch niet comfortabel? Kom we gaan naar het terras’. ‘Nee, nee mam, we gaan lekker op het gras zitten, kom op.’ Na veel gezucht, gesteun én gedoe zitten we dan eindelijk. In het Oosterpark, in de zon. ‘Kijk nou, wij zijn omringd door allemaal studenten. Ik ben 50 jongens. Dit is toch niks voor mij. We hebben niet eens een kleedje.’ Na nog wat gebrabbel van mama’s kant is het opgegeven moment stil. Mama pakt haar eigengemaakte guacamole en wat tacochips erbij. Het is druk in het park. Naast ons zit een stelletje. Ze doen wat meditatieoefeningen en zijn vooral aan het genieten van elkaar. Tegenover ons zit een groepje jongens. Ze zijn omringd door verschillende soorten bierverpakkingen. Luidkeels zingen ze mee met vrolijke muziek die voortkomt uit de gitaar die een van de jongens heeft meegebracht. Hoor ik daar Bob Marley? De sfeer is goed. Ik kijk af en toe stiekem even naar m’n moeder die met de minuut wat meer ontspant en geniet van de warmte van de zon. Opgegeven moment hoor ik haar zelfs mee neuriën met de gitaarmuziek. Mijn benen beginnen onderhand te tintelen van de ongemakkelijke houding waarin ik zit. Misschien was een terras toch een beetje idee geweest. Daar heb je tenminste een stoel. Ongeduldig begin ik heen en weer te bewegen. Opzoek naar een houding die lekker zit. M’n moeder en zus liggen erbij als twee godinnen in Griekenland. ‘Hm, zullen we zo gaan? Ik zit toch niet zo lekker’ vraag ik aan het tweetal. ‘Nee joh, ik wil nog niet gaan. Ik lig nog wel even prima’ zegt mama die een kwartier geleden nog het liefst onderuitgezakt op een terrasstoel had willen zitten. Lekker is dat. De rollen zijn omgedraaid.