Wat zou je doen voor 1 miljoen?

Ik was een jaar of 10 toen ik voor het eerst te maken kreeg met het begrip ‘vegetariër’. Een nieuw meisje kwam bij mij in de klas in groep 7, ze kwam uit Hilversum en at geen vlees. Ze werd meteen lid van het dierenclubje dat ik met een klasgenootje had opgericht. Al snel begon ik zelf na te denken over het eten van dieren. Ik was altijd al een dierenliefhebber, maar ik had er eigenlijk nooit eerder over nagedacht.
De eerste keer dat ik claimde vegetariër te worden namen mijn ouders me niet zo serieus, maar na een tijdje leek het vlees niet meer naar vlees te smaken. Het was taai, proefde naar vacht en tijdens het eten werd een plaatje van het dier in mijn hoofd geprojecteerd, ik kon het niet meer door mijn keel krijgen. En dat was het, vanaf toen at ik geen vlees meer. Wel vis, dat moest van mijn ouders. Maar om mensen nou uit te gaan leggen dat ik eerst 8 jaar pescotariër ben geweest en vervolgens, toen ik op mezelf ging wonen, vegetariër ben geworden, dat ging me wat te ver. Het zijn ook maar begrippen.
Ik eet in ieder geval al 10 jaar geen vlees, vanwege het feit dat ik het niet meer door mijn keel kreeg, maar vooral vanwege het dierenleed wat er bij komt kijken. Helaas komt dit ook nog genoeg voor in de overige voedingsindustrie. Het liefst eet ik behalve vegetarisch ook volledig biologisch, maar helaas is dit als een op stufi levende student niet mogelijk.
Over geld gesproken, laatst vroeg iemand mij of ik een stukje vlees zou eten voor 1 miljoen. Ik vroeg hem, zou jij iemand vermoorden voor 1 miljoen? Hij keek me verward aan. Het is een kwestie van normen en waarden. Ik zou nooit met mijzelf kunnen leven, wetende dat ik mijn normen en waarden aan de kant heb gezet voor geld. Dus nee, voor geen geld in de wereld ga ik een stukje vlees eten.