Internationale vrouwendag, wat moeten we er mee?

Esther Korvinus 8 mrt 2017

Vanochtend heb ik samen met zo’n honderd vrouwen en (gelukkig ook) mannen de beurs geopend in Amsterdam ter ere van internationale vrouwendag. Na een ‘inspirational talk’ over (hoe kan het ook anders) vrouwen, begon ik te twijfelen over het fenomeen: vrouwendag, hier in Nederland. Zelf ben ik al jaren onderdeel van een mannenwereld in Delft en ga ik binnenkort ook aan de slag in de mannenwereld van de civiele infrastructuur. Ik ben enigszins feministisch van aard, hoewel ik het zelf eerder daadkrachtig en scherp zou willen noemen. Dat ik mij niet in de weg laat zitten door welke man dan ook, beschouw ik eerder als logisch. Ik word er alleen een beetje kriegelig van de laatste tijd: gender diversity, zelfde geld voor hetzelfde werk, vrouwenquota, de excuustruus etc. Zijn wij, vrouwen, een mislukt clubje, dat met extra aandacht en regels geholpen moet worden om te laten zien wat we kunnen? Moeten we nog als Dolle Mina publiciteitsacties gaan organiseren voor gelijke kansen?

Ik begon hier vanochtend aan te twijfelen en kreeg letterlijk een rilling over mijn rug door al deze aandacht voor dit zogenaamde mislukte clubje. Waarom? Punt 1: ‘De vrouw’ of ‘Wij vrouwen’ bestaat niet. Elke vrouw is net als elke man anders. Mannen zijn niet allemaal arrogant en succesvol. Net als niet iedere vrouw staat te springen om te baren, wij zijn niet allemaal perfectionistisch, hebben niet allemaal emotionele buien en wij zijn al helemaal niet allemaal enkel en alleen bezig met ons uiterlijk. En punt 2: alles is mogelijk. We mogen allemaal naar school en een verdere opleiding volgen. We zijn baas in eigen buik, kunnen eicellen laten invriezen en we kunnen solliciteren voor elke baan; van vuilnisman tot ingenieur, van brandweerman tot bankier.

Wie of wat houdt ons of liever gezegd mij dan tegen om te doen en te bereiken wat ik wil? Nog geen man heeft mij tegengehouden, enkel aangemoedigd. Het enige wat mij soms tegenhoudt, ben ik helemaal zelf, denkend dat ik niet goed genoeg ben. Of door beoordelende opmerkingen van andere vrouwen. Het bekende Queen B syndroom, waar bijenkoninginnen uit een gevoel van onzekerheid en competitie andere vrouwen iets niet gunnen. Ik ervaar eerder competitie met andere vrouwen om te bereiken wat ik wil dan met welke man dan ook.

Ik krijg een appje binnen van mijn vriend: Morgen is het gelukkig, net als elke andere dag van het jaar, gewoon weer internationale mannendag. Misschien is zo’n internationale vrouwendag toch nog nodig, ook voor mannen.