Kerstkransjes

Tja. Een vrije dag. Misschien een beetje verveling. Samen zijn.

Vandaag ging ik, samen met mijn eigen kerstman, op weg voor boodschappen.
Na al het benodigde op de band gelegd te hebben, kon ik het niet meer weerstaan.
Ik moest de musketkransjes hebben.
Ze hebben me lang genoeg aangestaard, en eens per jaar is geoorloofd. Toch?

Zo voelt het soms ook met andere kransjes.
Het blijft zo lang aandacht vragen, tot ik het niet meer kan tegenhouden.
Of ik het nu wil of niet.
Al heb ik helemaal geen zin.
Omdat ik dan vrij ben, of me een beetje verveel, vind ik mezelf ineens samen.
In een situatie waar ik niet perse onderdeel van wil zijn.
Zolang het dan eens per jaar is, kan ik het me nog veroorloven.

Pas nog.
Of ik even mee wilde lopen om afval weg te gooien.
Voordat ik het wist, kreeg ik allerlei vragen en leuke feitjes tegen me aangegooid.
Eigenlijk had dat beter de container in gekund,
maar dat hoor je als vriendelijk meisje niet te zeggen natuurlijk.

Of toen ik van de week gebeld werd. Hoe tevreden ik was over de service.
Op een of andere manier vond de telefoondame het gepast naar mijn levensdoelen te vragen.
En ik gaf er nog antwoord op ook, hoewel enigszins kortaf.

Ook wanneer ik even rustig probeer te ontspannen, tegelijkertijd met de darmen van mijn hond.
Ongevraagde tips over opvoeding van viervoeters. Koekjes voor mijn hond.
Relatieadvies voor de kat en, nogmaals, de hond. Meestal onzin, of onzinnig. Altijd ongewenst.

Tegenwoordig probeer ik mezelf te wapenen voor overkill.
Zowel bij geven als krijgen.
Alleen wanneer ik het wil, gooi ik afval weg. En op mijn tijd.
Bij voorkeur als ik alleen ben. Het ligt toch vaak gevoelig.
Liever ben ik onvriendelijk, dan iemand anders. Mijn afval mag soms gezien, de rest blijft bij mij.
De telefoon staat op trillen, en als ik dan toch op tijd ben, belt men eigenlijk ongelegen.
Als ik een rondje buiten maak, neem ik glas-afval mee. Klinkt er tenminste 1 nuttig geluid.
En, ik eet voordat ik boodschappen doe.

Ik kies vanaf nu alleen voor kransjes die ik kan waarderen.
Soms is het even niet anders, maar meestal komt het dan door de kerstman.
Tja.