Eindsprinten

De decembermaand is begonnen aan een enorme eindsprint. Feestjes, borrels en alles- moet- nog- gedaan- zijn-voor- t- nieuwe-jaar-stress. En al worstelend met haat en liefde voor deze sfeervolle doch soms geforceerde gezelligheidsperiode, zo worstel ik ook met de liefde en haat voor het stadsverkeer in Amsterdam. Naast de bijna-doodervaringen iedere dag, wensen mensen elkaar alles behalve fijne feestdagen toe en niemand lijkt een ander een centimetertje extra te gunnen. Als je niet beter zou weten, bestaat mijn dagelijkse te ontvangen ochtendgroet uit een dikke middelvinger en is mijn roepnaam inmiddels ‘trut’.
Wat ik precies doe om al die warme teksten en gebaren te ontvangen?
Ik stop voor rood, geef mensen voorrang bij het zebrapad en ik hielp een vastgelopen kinderwagen in de tramrails, toen er net een taxi keihard aan kwam rijden,moest remmen en even wachten. Ik weet het, a-sociaal!
Ik wil ook heus best anticiperen hoor met de rest van de stad. Ik wil heus vloekend een moeder met kinderen van de sokken rijden, wanneer ze moeilijk opstarten bij het stoplicht, ik wil heus wel een toerist een dwarslaesie bezorgen bij het afdalen van een grachtenbruggetje en de remmen nog niet werken. Echt. Maar nee.
Toen deze week een taxichauffeur mij klemreed tussen tram en taxi, toen een betonwagen mij klemreed in een steeg EN toen een Car2Go mij van mijn sokken reed bij het zebrapad, toen was het even echt genoeg. Helaas was mij dochter getuige van twee van de drie genoemde incidenten en ook mijn ongefilterde verbale reactie daarop. Ik heb de bestuurders zeer incompetent genoemd, een opticien aanbevolen en helaas ook iets niet heel kerstigs gewenst. Mijn dochter, 11 jaar, was even in shock. Het feit dat haar moeder even verbaal incontinent leek, weinig liefdevolle wensen uitsprak en eventueel ook een fysiek conflict uitlokte, was te veel. “En dat met kerst mam, echt, het is dat Sinterklaas niet bestaat, dus de kerstman ook niet, maar anders…” Ik vermoed een karma-uitbetaling, want dat ‘anders’ was niet makkelijk in te vullen. Bovendien, zij moet straks ook deelnemen aan de fietsmaatschappij van Amsterdam.
Ik probeerde nog een en ander uit te leggen met emmer-druppel en ‘ben ook maar een mens’, maar dat kwam niet aan. In december staat alles even op standje liefde en verdraagzaamheid, althans bij kinderen. Ik ga dat voorbeeld maar volgen en ook maar in heel 2017. Fijne fiets.. eh feestdagen.