De mooiste tijd van het jaar

Langzaam slenter ik met mijn groot uitgevallen winkelwagen achter haar aan. Van vetplant tot potgrond, alles word even aandachtig bekeken. Dat ik over het algemeen net zoveel plezier beleef aan een uur tandsteen verwijderen bij de tandarts zeg ik haar nog maar even niet. De missie vandaag is vrij helder. Een kerstoom uitzoeken. Maar net als voorgaande jaren blijkt deze simpele opdracht toch weer een hele kluif.

Om te beginnen heeft het tuincentrum een route uitgestippeld waardoor je ongeveer een kwartier nodig hebt om bij de bomen te belanden, tussenstops niet meegerekend. De route brengt ons langs het gehele oeuvre. Binnenplanten (ook voor buiten) en buitenplanten (ook voor binnen) passeren de revue. Tuinkabouters met hengels vissen in een vijver van houtsnippers naar kerstballen en kinderen in de leeftijd ‘schreeuwlelijk’ graaien in de kooien met konijnen. Als je dit ziet besef je ineens dat Flappie uit het gelijknamige nummer er prima vanaf is gekomen

Na een eindeloze tocht komt het doel in zicht. De kerstbomen. Mannen en vrouwen bekijken de bomen alsof ze dit dagelijks doen. Soms een goedkeurend knikje waarna de boom verdwijnt uit het kunstmatige bos. Netje eromheen, kruisje eronder en wegwezen. Mijn vriendin heeft al gauw een mooi exemplaar op het oog, een soort kale stronk met net iets te veel naalden eronder. Maar vooruit, het is haar dag vandaag. Met veel pijn en moeite probeer ik mijn mannelijkheid eer aan te doen. Ik gooi nonchalant de boom over mijn schouder en loop naar de afdeling ‘inpakken en wegwezen’. Nadat het netje om de boom is gedaan blijkt dat er nog exact vijf naalden aan de boom zitten. Ik moet eerlijk toegeven dat dit wel scheelt bij het aftuigen. Maar ook mijn vriendin komt nu tot de conclusie dat dit toch wel een erg karig boompje is. We doen het hele riedeltje nog eens opnieuw en staan uiteindelijk bij de kassa met een reus van een boom. Ik grap tegen de caissière of ze er een tasje bij heeft, het blijft ijzig stil.

Thuis aangekomen zetten we de boom overeind. De top buigt krom onder het plafond waardoor ik eerst een kwart van de prijs kan afzagen. Hadden we dit eerder geweten, dan stond ik nu niet met tien euro aan dode tak in mijn handen. Met een warme kop koffie staar ik naar de boom. Het is eigenlijk best een mooie boom. En de geur doet me denken aan knusse winter avonden. Ik geloof dat ik dit begin te waarderen. Op dat moment komt mijn vriendin naar beneden. Of ik de lichtjes uit de knoop wil halen…