Noedelen en Poedelen

Ik trein momenteel door Rusland en ben via Novosibirsk onderweg naar Irkutsk. Het landschap is nu wat vlakker en kleurrijker geworden en doet me meer denken aan herfst in Nederland. Alleen ontbreken nu de grazende koeien (ik heb onderweg nog maar 1 koe gespot). Omdat ik nu reis door diverse klimaat- en tijdzones heb ik me gemakshalve maar aangepast aan het dag- en nachtritme van mijn omgeving en relateer niet alles meer aan Moskou-tijd. Dat lijkt me ook praktischer aangezien mijn eindbestemming Beijing is. Het leven in de trein is ‘anders’. Ik vind het niet onprettig maar het is nu niet ook aanbevelenswaardig. Ik heb bijvoorbeeld wel behoefte aan een hete douche en dan graag zo eentje die mijn bruine huid ook een tomatenkleurtje kan geven. Om de tijd te doden voer ik diepzinnige gesprekken over het hectische leven in Nederland met mijn medereisgenoten waar ik tevens mijn coupé mee deel. Verder is het eten en drinken en veel lezen en schrijven. Ter afwisseling van het beperkte en voorradige assortiment in de restauratiewagon eten we voor de verandering aardappelpuree à la minute en noedels. Het nuttigen van deze waren hebben we omgedoopt tot het ‘noedelen’. Ik vind persoonlijk de puree lekkerder dan de chemische noedels. Het ruikt weliswaar lekker maar het vult alleen. Ik heb niet het gevoel dat ik iets gezonds aan het eten ben. Onderweg en tijdens tussenstops op stations koop ik met geitenkaas en honing gevulde pannenkoekjes (blini’s), worstenbroodjes en andere lokale etenswaren en uiteraard ook verse koffie. De zakjes van Nescafé ben ik nu wel beu. Naast het eten en drinken vind ik het fijn om mezelf schoon te houden ondanks dat er geen warm stromend water is aan boord. Bij hoge uitzondering mag ik van de Provodnik (bedoeld wordt de treinsteward(ess)) voor 200 roebel (dat is ongeveer 3 euro) douchen met een aan de kraan gekoppelde handdouche. Ik heb er – alhoewel de verleiding zeer groot is – nog geen gebruik van gemaakt. Ik volsta op dit moment met het ouderwets ‘poedelen’ aan de hand van een beker/kopje en giet dan – na het inzepen – water over lijf, leden en haren. Verder behelp ik me met vochtige washandjes en doekjes voor tussentijdse opfrismomenten. Ik ben een vrouw dus ik wens graag schoon te zijn. Hoe de mannen dit ervaren weet ik niet maar die vinden – althans zo interpreteer ik dit aan de hand van hun non-verbale communicatie – mij toch een zeikerd/sierpaardje. En ergens weet ik ook wel dat ik dat ben. Ach, het is zoals het is…