Een fluim voor Messi

Guus Strapazki 1 jul 2016

Messi stopt. Dat wil zeggen: bij het nationale team van Argentinië. Zijn rigoreuze beslissing doet denken aan die andere geniale voetballer die veel te vroeg zijn interlandcarrière beëindigde: Cruijff. Hoewel ‘de Verlosser’ iedere vergelijking met ‘de Vlo’ altijd resoluut van de hand wees (‘een zinloze discussie’), liet hij weten de kleine Argentijnse dribbelaar mateloos te bewonderen.

Onmiskenbaar dringen enkele parallellen zich op tussen Vlo en Verlosser. Beiden vervulden de rol van uitblinker in Barcelona en stopten met de nationale ploeg op 29-jarige leeftijd. Cruijff scoorde 48 goals in 33 interlands; Messi had voor zijn 55 doelpunten in het blauw-wit 113 interlands nodig. Beiden pakten nooit een hoofdprijs met de nationale ploeg.

Over het vroegtijdig afzwaaien van Messi circuleren verschillende theorieën. Meest voor de hand ligt dat Messi er gewoon niet meer in gelooft na vier verloren finales met Argentinië. En dat is jammer: hij zou zeker nog op een WK kunnen schitteren, misschien wel op twee.

We kunnen slechts gissen wat het ‘Orakel uit Betondorp’, die enkele maanden geleden overleed, van Messi’ s vertrek van het interlandpodium zou vinden. Cruijff sprak zich nooit expliciet uit over zijn eigen beslissing om te stoppen met het Nederlands elftal. Algemeen wordt aangenomen dat hij op verzoek van zijn vrouw Danny bedankte voor Oranje.

Misschien geeft Cruijff’s legendarische, onnavolgbare filosofeertrant enig houvast. Zijn gevleugelde uitspraken duiken nog regelmatig op. Voor de voetballiefhebber heeft dit nadeel van Messi’s vertrek echter geen voordeel. Bij Messi’s beslissing denk ik eerder aan een Cruijffianisme als: ‘utopieën wie nooit gebeuren’.

‘De hoogste opgave van het menselijk kennen is: te begrijpen dat hij niet begrijpen kan’, zou hij in dit verband gezegd kunnen hebben.

Of: ‘Het leven is een stroom. Dat klopt. Toen ik laatst in de wind in wou spuwen, spoog ik mezelf in het gezicht.’

Of: ‘De waarheid is nooit precies zoals je denkt dat hij zou zijn’.

Messi’s laatste spurt als international is de kortste weg richting de uitgang. Dat zou Johan’s goedkeuring wellicht hebben kunnen wegdragen: ‘Ik heb een vreselijke hekel aan iemand die beweegt, maar niet weet waar naartoe.’

Wat mij betreft heeft de kleine Argentijnse baltovenaar een beweging in de verkeerde richting gemaakt.

Lionel Messi had ons én zichzelf als international nog vele mooie momenten kunnen bezorgen. Hij heeft zichzelf in het gezicht gespuwd.