Ik denk het niet!

Daar zitten ze dan. Bij De Wereld Draait Door. Sylvana Simons, Tunahan Kuzu en Farid Azarkan. Beweging DENK! Associaties die, binnen een minuut, het kader voor mijn nog te formuleren mening vormen: TMF VJ, PvdA dissident, voetbalfittie met Johan Derksen en alle drie een bovengemiddelde mediageilheid. Niet al te beste uitgangspunten voor een evenwichtige mening.

Toch moet ik bekennen ook veel te herkennen in wat DENK verkondigt. Een verbonden, verdraagzame, lerende, duurzame en rechtvaardige samenleving waarin wij oog hebben voor elkaar. Hoe kun je het daar nu niet mee eens zijn, toch?

Zo’n toekomst willen we allemaal voor ons nageslacht. Toekomst, dat is het! Om in de toekomst niet dezelfde fouten te maken als in het verleden, is het prettig als men in het heden problemen signaleert en aanpakt. Dit is precies wat ik mis bij DENK. Het doet me denken aan hoe ik zelf was en hoe dat veranderde.

Oktober 2010. Mijn eerste echte eigen huisje. Het had alles wat ik wilde. Ruime woonkamer met aansluitend een groot balkon, een open keuken, heerlijke badkamer en een grote slaapkamer. Slechts 10 minuutjes fietsen naar mijn werk en nog dichter bij de binnenstad. In de herfst van 2010 nam ik mijn intrek en in het voorjaar van 2011 ben ik letterlijk mijn huis uit gevlucht. Het was een periode waarin mijn verdraagzaamheid en vertrouwen behoorlijk op de proef is gesteld.

Van de dagelijkse scheldkanonnades, intimidaties, het niet worden geholpen bij de islamitische bakker tot aan het achtervolgen tot aan de deur van mijn woning. Na een klein halfjaar was ik bereid om mijn zelfstandigheid op te zeggen en terug te gaan naar mijn ouderlijk huis.

Dat was een behoorlijke klap. Ik zie mezelf als iemand die altijd het goede probeert te zien in mensen. Maar ik voelde zoveel haat. Voelde me zo vernederd, bang, machteloos en zo klein. Ineens begreep ik ze. De mensen op wie ik al mijn hele leven commentaar heb.

Henk en Ingrid! Ik begrijp ze nu, maar ik ben ‘ze’ gelukkig niet geworden. Het heeft me wel een stuk bewuster gemaakt. Dat was het begin van mijn verandering van idealist naar idealistische realist. Dat is ook wat ik nog hoop te zien bij DENK, het onderkennen van de problematiek. Uit de slachtofferrol. En maak het bespreekbaar en zoek naar concrete oplossingen.

Kijk, dat verbinding alleen werkt als je samenwerkt is een feit. Maar hoe komen we bij dat punt? Hoe leg je de juiste verbanden en wie zijn de juiste mensen?