Hoogmoed

Bergbeklimmer Eric Arnold(35) is op de afdaling van de Mount Everest om het leven gekomen. Nou ben ik niet totaal harteloos en heb ik er begrip voor dat er mensen zijn in zijn directe omgeving die het daar uitermate zwaar mee hebben. Ik weet niet precies hoe je aan je einde komt als je sterft aan hoogteziekte in de vrieskou. Maar prettig zal absoluut anders zijn.

Is er iemand, naast mijzelf, die op een dergelijk moment zich toch ook lichtelijk achter de oren krabt? Iemand die zich dan afvraagt waar zich eigenlijk de grens bevindt tussen heldhaftigheid, en eigenwijze stommigheid. Het was de vijfde keer dat hij het probeerde. Vier keer eerder was het niet gelukt. Ik zag wat interviews terug van hem en daar werd duidelijk gesproken over de risico’s. Toch is het een heldhaftige doorzetter. Hij is 35 jaar oud geworden.

Ik heb niks gelezen over een vriendin, vrouw of kinderen die hij achterlaat. Ik hoop ook van harte dat hij geen gezin achterlaat ergens. Dat lijkt me een rotverhaal om te vertellen tegen opgroeiende kinderen. Papa was een held. Een echte doorzetter. Daarom moet jij het de rest van je leven zonder vader stellen. En op basis van een aantal opgenomen interviews kunnen zien wat voor mooie kaaklijn pa had.

Wat wil zoiemand eigenlijk bewijzen, en aan wie dan? Zoiets is ook alleen cool als je terugkomt. Van mijn part met een paar zwarte tenen waar er uiteindelijk 1 van afsterft. Een glazen oog is ook nog wel recht te praten. Maar zodra je het loodje legt wordt het eigenlijk een heel raar verhaal van iemand die op zoek is naar iets wat niet bestaat. Sterven als de man die wel de top had bereikt, maar niet meer de voet.